Jednym z najważniejszych uprawnień współwłaściciela jest żądanie zniesienia współwłasności.
Nie trzeba uzasadniać takiego żądania, tłumaczyć się innym współwłaścicielom czy sądowi. Dopuszczalne jest tylko umowne, zgodne wyłączenie tego uprawnienia na okresy pięcioletnie.
Wniosek o zniesienie współwłasności może złożyć nawet tylko jeden z zainteresowanych. Jeśli współwłaściciele są zgodni co do sposobu podziału, mogą u notariusza spisać umowę o zniesieniu współwłasności. Jeżeli nie ma jednomyślności, sprawa zawsze musi trafić do sądu.
Regułą jest, że jeśli to możliwe, współwłasność znosi się przez fizyczny podział (gruntu, działki budowlanej, domu). Cała nieruchomość może być też przyznana jednemu współwłaścicielowi ze spłatami na rzecz pozostałych.
Jeśli żaden ze współwłaścicieli nie chce wyłącznej własności, pozostaje sprzedaż i podział uzyskanej kwoty. Podział może polegać na ustanowieniu odrębnej własności lokali na rzecz poszczególnych współwłaścicieli (tzw. własność hipoteczna), w tym lokali użytkowych. Jeśli wartość poszczególnych lokali nie odpowiada udziałom we współwłasności, tym, którzy otrzymali lokale o mniejszej wartości, należą się od innych stosowne dopłaty.
