Jedną z dobrych praktyk procesowych powinna być niewątpliwie szczególna ochrona konsumenta na gruncie procesowym, adekwatna, umożliwiająca realizację w procesie cywilnym ochrony prawnomaterialnej wynikającej z przepisów kodeksu cywilnego.
Zwłaszcza że do szczególnej ochrony konsumenta zobowiązuje nas prawo unijne, w tym dyrektywa Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich. Ostatnie orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 13 września 2018 r. w sprawie C 176/17 umacnia tę ochronę, stawia jednocześnie pod znakiem zapytania dopuszczalność rozpoznawania spraw z udziałem konsumentów w postępowaniu nakazowym.