Reklama
Rozwiń

Jestem po stronie Berlusconiego

Włochy nie potrafią wyjść z szoku po śmierci 38-letniej Eluany Englaro. Prezydent Giorgio Napolitano wzywa do "zaprzestania awantur". "Pomilczmy. To czas na refleksję" – apeluje głowa państwa włoskiego. Prezydent Napolitano ma powody, aby dziś wyciszać emocje.

Aktualizacja: 10.02.2009 20:00 Publikacja: 10.02.2009 19:57

To on z góry zapowiedział, że nie podpisze forsowanego przez premiera Silvia Berlusconiego specjalnego rządowego dekretu, który miał zapobiec śmierci Eluany. Berlusconi trafnie wskazywał, że w tym wypadku nie ma mowy o śmierci mózgowej, i za swój moralny obowiązek uznał podjęcie wszelkich wysiłków, aby nie pozwolić na zagłodzenie kobiety.

Włoski premier znany jest z niezwykle pragmatycznego podejścia do polityki.

W tej sprawie jednak użył uprawnień szefa rządu po to, aby spróbować zapobiec śmierci, która – zdaniem wielu Włochów – jest wstępem do legalizacji eutanazji. Dozwolonej już przecież w paru europejskich krajach, m.in. w Belgii i Holandii. Prezydent Napolitano, tłumacząc swój sprzeciw wobec ustawy ratującej życie Eluany, stwierdził, że nie wolno dopuścić, by politycy wpływali na kwestie, które rozstrzygnął włoski Sąd Najwyższy.

Ale czy lewica ma prawo przeciwstawić rzekomo doraźną politykę rządu ponadpartyjnej mądrości prezydenta i sądu? W imię czego należy zakładać, że Giorgio Napolitano, przez wiele lat członek partii komunistycznej, nie kierował się ideologią lewicy, która lansuje prawo do oceny "jakości życia", a odrzuca chrześcijańskie przekonanie o wartości każdego istnienia?

Polityka jest dziś uważana za zajęcie mało znaczące, ba – wręcz banalne. Niesłusznie, w rzeczywistości decyduje ona niekiedy o życiu i śmierci. We Włoszech okazało się, że wybierając prezydenta, politycy wybrali równocześnie jurora w sporze o życie Eluany. W sporze, w którym trudno o kompromis.

Po jednej stronie mamy przedstawicieli lewicy w większości przekonanych, że lekarze mogą oceniać, kiedy zakończyć życie. Po drugiej prawicy – w większości przekonanych, że życie jest darem od Boga, na który nie wolno podnosić ręki. Twierdzących, że kiedy ludzie staną się arbitrami decydującymi o wyznaczaniu kresu życia innych ludzi, musi dojść do nadużyć.

W tej sprawie bliższy jest mi Berlusconi, który broni świętości życia i wzywa do pokory, niż włoski prezydent, który przykłada rękę do skazania Eluany na śmierć.

[b][link=http://blog.rp.pl/semka/2009/02/10/jestem-po-stronie-berlusconiego/]skomentuj na blogu[/link][/b]

To on z góry zapowiedział, że nie podpisze forsowanego przez premiera Silvia Berlusconiego specjalnego rządowego dekretu, który miał zapobiec śmierci Eluany. Berlusconi trafnie wskazywał, że w tym wypadku nie ma mowy o śmierci mózgowej, i za swój moralny obowiązek uznał podjęcie wszelkich wysiłków, aby nie pozwolić na zagłodzenie kobiety.

Włoski premier znany jest z niezwykle pragmatycznego podejścia do polityki.

Pozostało jeszcze 81% artykułu
Komentarze
Jacek Czaputowicz: Trudne rozstanie z doktryną Czaputowicza
Materiał Promocyjny
25 lat działań na rzecz zrównoważonego rozwoju
Komentarze
Szymon Hołownia u Adama Bielana, czyli Jarosław Kaczyński osiągnął swój cel
Komentarze
Jerzy Surdykowski: Bądźmy mężami stanu!
Komentarze
Instytut Pileckiego, czyli czy każda rewolucja musi się kończyć na gruzach?
Komentarze
Bogusław Chrabota: Których narodów nie chce w Polsce Jarosław Kaczyński?