Osoba publiczna ma prawo bronić swoich dóbr osobistych

Granice debaty

Sąd Okręgowy oddalił powództwo, uznając, że nie doszło do naruszenia jej dóbr osobistych jako restauratorki. Sąd Apelacyjny w Katowicach utrzymał werdykt, wskazując, że wprawdzie prezydent naruszył jej prywatność, ale biorąc pod uwagę wymianę zarzutów, wypowiedź prezydenta była uzasadniona interesem społecznym.

– To zbyt szerokie rozumienie interesu społecznego, zwłaszcza że powołuje się na niego przedstawiciel władzy – zwalczała to rozstrzygnięcie przed Sądem Najwyższym pełnomocnik powódki mec. Olga Zajączkowska-Drożdż.

Z kolei pełnomocnik prezydenta mec. Katarzyna Wiśniewska wskazywała, że nie chodziło o zwykłego obywatela, ale o dużego przedsiębiorcę, który świadomie zaatakował prezydenta, a ten także w interesie społecznym, dla przejrzystości działań samorządu, miał prawo naświetlić sytuację. To, że podał nieprecyzyjne dane, to kwestia drugorzędna.

Sąd Najwyższy przychylił się do tego stanowiska i utrzymał werdykt. – Zaatakowana osoba, także publiczna, jak tu: prezydent, ma prawo się bronić – powiedziała w uzasadnieniu sędzia SN Teresa Bielska-Sobkowicz.

– To typowa sytuacja, gdy sąd musi zważyć dwa różne, ale równorzędne dobra: prawo do dobrego imienia prezydenta, i prywatność powódki. Nie ma możliwości wyznaczenia abstrakcyjnie granicy bezprawności przy naruszeniu dóbr osobistych. Musi być ona zawsze wyznaczana w okolicznościach konkretnej rozpatrywanej sprawy.