Obowiązujące od 13 czerwca przepisy ustawy o zmianie imion i nazwisk utrzymały regulację, zgodnie z którą sprawy zmiany tych danych należą do kompetencji kierownika urzędu stanu cywilnego właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego wnioskodawcy. Jeżeli wnioskodawca nie posiada aktualnego, stałego miejsca pobytu na terenie Polski, bo np. wyjechał na dłużej za granicę, wniosek rozpatrzy kierownik USC właściwy ze względu na ostatnie miejsce stałego pobytu wnioskodawcy, czyli np. wójt tej gminy, w której wnioskodawca mieszkał przed opuszczeniem kraju.
W sytuacjach pozostałych, gdy miejsce stałego pobytu wnioskodawcy aktualnego czy ostatniego nie da się ustalić (wnioskodawca jest np. uchodźcą), wniosek rozpatrzy kierownik urzędu stanu cywilnego właściwy dla miasta stołecznego Warszawy.
Wyjaśnić w tym miejscu trzeba, że wniosek w omawianej sprawie może być rozpatrzony przez wójta, burmistrza, prezydenta (osoby pełniące te funkcje są bowiem, z mocy ustawy – Prawo o aktach stanu cywilnego, kierownikami USC), kierownika urzędu, jeżeli inna niż wójt osoba została zatrudniona na tym stanowisku, oraz zastępcę kierownika.
[srodtytul]Za pośrednictwem konsula lub pocztą[/srodtytul]
Nową regulacją jest wskazanie w art. 10 ustawy z 17 października 2008 r. sposobu składania wniosku o zmianę imienia i nazwiska. Zasadą generalną jest to, że składa się go osobiście, na piśmie do właściwego organu. [b]Osobiste złożenie wniosku ma umożliwić kierownikowi urzędu bezpośrednie potwierdzenie tożsamości składającego.[/b] Ma to znaczenie ze względu na faktyczne i prawne konsekwencje zmiany danych osobowych.