Szef Komisji Nadzoru Finansowego może stracić stanowisko wyłącznie w czterech ściśle określonych przypadkach. Kwestie powoływania i odwoływania z tej funkcji reguluje ustawa o nadzorze nad rynkiem finansowym. Zgodnie z art. 7 tej ustawy, szefa KNF powołuje prezes rady ministrów na pięcioletnią kadencję. Kandydaci muszą mieć obywatelstwo polskie i korzystać z pełni praw publicznych. Nie mogą być karani za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe. Inne warunki to m.in. wyższe wykształcenie prawnicze lub ekonomiczne, wiedza w zakresie nadzoru nad rynkiem finansowym oraz nieposzlakowana opinia. Przewodniczący komisji pełni obowiązki do dnia powołania swego następcy. Jego kadencja wygasa w razie śmierci lub odwołania.
Czytaj także: Banki Czarneckiego tracą po aferze z szefem KNF
„GW”: Czarnecki oskarża szefa KNF. Miał żądać 40 mln zł łapówki
Szef KNF: Nie rozważam rezygnacji i wyjaśnię sprawę Czarneckiego
Przepisy przewidują tylko cztery przypadki, w których premier odwołuje szefa KNF przed upływem kadencji. Zgodnie z art. 8 ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym, pierwszą przesłanką jest prawomocne skazanie za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe. Pozostałe przypadki to: rezygnacja ze stanowiska, utrata obywatelstwa polskiego lub utrata zdolności do pełnienia obowiązków na skutek długotrwałej choroby trwającej ponad trzy miesiące.
