Sędziowskie demonstracje - komentuje Marek Domagalski

W kolejnej odsłonie wojny o sądy, prowadzonej coraz częściej między sędziami, martwi brak stanowczej reakcji sądownictwa. Dowodzi to jego kryzysu, ale też nieskuteczności obecnych reform.

Aktualizacja: 22.09.2019 14:35 Publikacja: 22.09.2019 06:00

Sędziowskie demonstracje - komentuje Marek Domagalski

Foto: Fotorzepa/Jakub Dobrzyński

Pamiętam zaprawionego w bojach sądowych i budzącego respekt wytrawnego adwokata, który na rozprawach notorycznie sięgał po „adwokackie" zagrywki, by rozmyć argumentację przeciwnika, a najlepiej wytrącić go z równowagi. Raz trafił jednak na energiczną sędzię, i gdy przy pierwszym zdaniu przeciwnika demonstracyjnie chrząknął, sędzia stanowczo zareagowała: „Proszę tylko bez takich ... (w domyśle zagrywek), panie mecenasie". Adwokat zobaczył granicę.

Czytaj także: Spór o SN - o co w im chodzi

Chyba nie zna jeszcze tej granicy młody sędzia z Sulęcina. Właśnie pozwał innego sędziego z Olsztyna wybranego niedawno do Krajowej Rady Sądownictwa, domagając się rozstrzygnięcia, czy ów wybór był ważny czy nie, gdyż jego kandydatura miała nie mieć wymaganego poparcia (część sędziów je wycofała). W konsekwencji za nieważny może być uznany jego ewentualny wybór do SN – martwi się sędzia z Sulęcina.

Szanse na dotarcie do Sądu Najwyższego ze swoimi obawami chyba ma nieduże, a gdyby tam się dostał, to owego wyboru pewnie nikt by nie kwestionował. Co ważniejsze, jako sędzia chyba musi wiedzieć, że sądy cywilne są od spraw cywilnych, że pozew służy do rozstrzygania sporu o alimenty czy spadek, a nie rozwikłania sporu na szczytach Temidy zawisłego już i w SN, i w TK, i w TSUE.

Wszystko wskazuje zatem, że sędzia wykorzystuje procedurę cywilną do złożenia pozornego pozwu, a ukrytym interesem jest swego rodzaju demonstracja czy to polityczna czy choćby ideowa, do czego pozew nie służy.

Składanie niedorzecznych prawniczo pozwów to nieodłączny element codzienności sądów, ale marginalny, i sędziowie dają sobie z nimi radę. Problem zaczyna się, jeśli sędziowie tolerują takie pozwy jak np. w sprawie o status prezes Trybunału Konstytucyjnego Julii Przyłębskiej, czy spektakularnej obietnicy wyborczej Lecha Wałęsy (100 mln zł). Sprawy te zastopował, o zgrozo, dopiero Sąd Najwyższy.

Martwi mnie, że takie pseudoprawne przedsięwzięcia długo toczą się przed sądami. Dobrze by było, gdyby od razu trafiały na sędziego, który powie ich autorowi, choćby był kolegą po fachu: - Tylko bez takich demonstracji, panie sędzio...

Pamiętam zaprawionego w bojach sądowych i budzącego respekt wytrawnego adwokata, który na rozprawach notorycznie sięgał po „adwokackie" zagrywki, by rozmyć argumentację przeciwnika, a najlepiej wytrącić go z równowagi. Raz trafił jednak na energiczną sędzię, i gdy przy pierwszym zdaniu przeciwnika demonstracyjnie chrząknął, sędzia stanowczo zareagowała: „Proszę tylko bez takich ... (w domyśle zagrywek), panie mecenasie". Adwokat zobaczył granicę.

Czytaj także: Spór o SN - o co w im chodzi

2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
Konsumenci
Uwaga na truskawki z wirusem i sałatkę z bakterią. Ostrzeżenie GIS
Praca, Emerytury i renty
Wolne w Wielki Piątek - co może, a czego nie może zrobić pracodawca
Sądy i trybunały
Pijana sędzia za kierownicą nie została pouczona. Sąd czeka na odpowiedź SN
Sądy i trybunały
Manowska pozwała Bodnara, Sąd Najwyższy i KSSiP. Żąda dużych pieniędzy
Konsumenci
Bank cofa się w sporze z frankowiczami. Punkt dla Dziubaków