Przedsiębiorca stanął na stanowisku, że program studiów ściśle koresponduje z zakresem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Podkreślił również, że w programie Executive MBA uczestniczą wyłącznie wyselekcjonowani studenci z wielu krajów. Fakt ten, jego zdaniem, przyczyni się do nawiązania nowych kontaktów w branży, co z kolei powinno w przyszłości przełożyć się na nowe możliwości biznesowe, w tym pozyskanie nowych klientów, kontaktów w ramach branży oraz dostęp do elitarnej sieci ekspertów. W opinii przedsiębiorcy, wszystkie wydatki związane ze studiowaniem, w tym koszty dojazdu i hotelu, powinny być zakwalifikowane jako koszty podatkowe z uwagi na to, że są ponoszone w celu osiągnięcia w przyszłości przychodów, a także zabezpieczenia źródła przychodów poprzez uzyskanie wiedzy koniecznej do utrzymania poziomu zapewnianych usług, których oczekują obecni klienci.
Z kolei, w zakresie sposobu rozliczenia kosztów, przedsiębiorca stanął na stanowisku, że z uwagi na pośredni związek kosztów z przychodami oraz fakt, iż dotyczą studiów realizowanych przez okres dłuższy niż rok, powinny być rozliczane proporcjonalnie do czasu trwania nauki.
Dyrektor KIS uznał stanowisko przedsiębiorcy za prawidłowe. W uzasadnieniu wskazał, że z uwagi na charakter wykonywanej pracy, przedsiębiorca faktycznie może uznać wydatki poniesione na studia wraz z dojazdami na zajęcia za koszty uzyskania przychodów związane pośrednio z wykonywaną działalnością, a w związku z tym rozliczane zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o PIT, a więc w proporcji przypadającej na pierwszy i drugi rok trwania studiów.
komentarz eksperta
Anna Zapotoczny -Woźniak, doradca podatkowy, konsultantka w dziale prawnopodatkowym PwC
Proces kwalifikacji wydatku do kosztów uzyskania przychodów powinien odbywać się dwustopniowo. W pierwszej kolejności należy zweryfikować czy zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT przedmiotowy wydatek spełnia kryterium poniesienia go w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jeżeli wydatek zostanie uznany za spełniający to kryterium, to wówczas należy zweryfikować czy nie został on wymieniony w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe, tj. w art. 23 ustawy o PIT. Proces ten pozornie wydaje się prosty. W praktyce jednak, z uwagi na nieostre pojęcie „osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła", kwalifikacja kosztów przysparza podatnikom wielu zmartwień i pozostawia duże pole do własnej interpretacji.
Komentowana interpretacja indywidualna jest przykładem zmieniającego się podejścia organów podatkowych do dokształcania się osób fizycznych prowadzących własną działalność gospodarczą. Przez długi czas w podobnych stanach faktycznych organy wydawały negatywne interpretacje, stojąc na stanowisku, że wydatki poniesione w celu podnoszenia kwalifikacji mają charakter osobisty, zmierzający do zdobycia wiedzy i umiejętności, a nie osiągnięcia lub zabezpieczenia źródła przychodów (przykładowo interpretacje indywidualne dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 lipca 2014 r., IPPB1/415-631/14-2/AM oraz dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 sierpnia 2014 r., IBPBI/1/415-604/14/SK).
