Ochrona prawna należna funkcjonariuszowi publicznemu przysługuje lekarzowi tylko w niektórych sytuacjach – przesądził właśnie Sąd Najwyższy. I wymienia: udzielanie pierwszej pomocy oraz podejmowanie medycznych czynności ratunkowych, gdy zwłoka mogłaby spowodować śmierć, kalectwo lub rozstrój zdrowia pacjenta.
Taka ochrona nie obejmuje czasu pełnienia przez lekarza dyżuru w szpitalnym oddziale ratunkowym, jeśli polega on tylko na oczekiwaniu na wezwanie do wyjazdu załogi karetki pogotowia ratunkowego – uważa SN. To bardzo ważna wskazówka dla organów ścigania, sądów i samych lekarzy.
Niepokorny pacjent
– Zakres ochrony prawnej lekarzy został wprawdzie określony w ustawie o zawodzie lekarza, ale jej przepisy są nieprecyzyjne, odbiegają od rzeczywistości i nie przewidują różnych form niesienia pomocy pacjentom – uważa dr Janusz Kielar, karnista, autor badań nad ochroną prawną należną osobom nieposiadającym statusu funkcjonariusza publicznego w rozumieniu kodeksu karnego.
Sąd Najwyższy odpowiadał na pytanie Sądu Rejonowego w J. Trafiła do niego sprawa medyka, który popadł w konflikt z pacjentem. Do zdarzenia doszło w grudniu 2014 r. Sprawca znieważył lekarza, kiedy ten odmówił wystawienia dokumentu. Zarzucał mu brak umiejętności i spowodowanie śmierci osoby najbliższej. Lekarz dowodził, że sprawca usiłował wyłudzić od niego poświadczenie nieprawdy.
Prokurator rejonowy po przeprowadzeniu czynności sprawdzających w lutym 2015 r. odmówił wszczęcia dochodzenia zarówno o usiłowanie poświadczenia nieprawdy, jak i o znieważenie. Jego zdaniem postępek nie wyczerpał znamion czynu zabronionego, a lekarz nie korzystał z ochrony, jaka przysługuje funkcjonariuszowi publicznemu. W chwili zdarzenia przebywał bowiem w szpitalu, ale nie wykonywał czynności medycznych.
