Tak orzekł Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z 17 czerwca 2015 r., III UZP 2/15, nadając jej moc zasady prawnej.
Spółka Węglowa SA wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o wydanie pisemnej interpretacji potwierdzającej niepodleganie przez członków jej zarządu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (u.s.u.s.) z tytułu wykonywania umów o zarządzanie (nazwanych kontraktami menedżerskimi), zawartych w ramach prowadzonej przez członków zarządu działalności gospodarczej. ZUS uznał za nieprawidłowe stanowisko spółki o braku obowiązku ubezpieczeń społecznych z tytułu zawartych z członkami zarządu kontraktów. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że przychód menedżera prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie zarządzania z tytułu wykonywania umowy o zarządzanie jest przychodem z działalności wykonywanej osobiście stosownie do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle tej ustawy przychód z działalności wykonywanej osobiście nie jest przychodem z działalności gospodarczej, wobec czego wykonywanie umowy powodującej powstanie takiego przychodu nie jest prowadzeniem działalności gospodarczej. Kontrakt menedżerski nie może być zatem potraktowany jako umowa wykonywana w ramach działalności gospodarczej, a tym samym osoba, z którą zawarto taki kontrakt, podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu tej umowy na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4 u.s.u.s., nie zaś na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 5 tej ustawy.