Waszyngton docenia Berlin

Dzisiaj po południu Barack Obama wygłosi przemówienie pod Bramą Brandenburską. Pragnął to uczynić dokładnie w tym miejscu pięć lat temu jako kandydat na prezydenta. Stanowczy sprzeciw kanclerz Angeli Merkel uniemożliwił realizację tego zamierzenia. Swą tezę, że Europa jest najważniejszym sojusznikiem USA, wygłosił wtedy spod Kolumny Zwycięstwa. Słuchało go 200 tys. osób zachwyconych pojednawczymi słowami czarnego senatora z Illinois i jego ówczesnym hasłem „change".

Symboliczne znaczenie

Podobnie jest i dzisiaj, jeżeli wziąć pod uwagę, że niemal 90 proc. Niemców życzyło sobie powtórnego wyboru Baracka Obamy na prezydenta.

Okolice Bramy Brandenburskiej przypominają już od kilku dni oblężoną twierdzę otoczoną murem metalowych barier.

Obama zatrzyma się w nowym hotelu Ritz Carlton i prócz zapowiadanego przemówienia ma zaledwie trzy dodatkowe punkty programu: spotkanie z prezydentem Niemiec, panią kanclerz i kandydatem na kanclerza z ramienia SPD.

– Ta wizyta ma wyłącznie znaczenie symboliczne – cytują niemieckie media anonimowe źródła z otoczenia kanclerz Merkel. Ale bez symboliki Johna Kennedy'ego i jego „Ich bin ein Berliner", bez słów Ronalda Reagana: „Panie Gorbaczow, niech pan zburzy ten mur!" oraz całkiem konkretnych  dyplomatycznych zabiegów George'a Busha seniora, zjednoczenie Niemiec byłoby zapewne niemożliwe.

Jednak pada często pytanie, dlaczego Barack Obama zwlekał tak długo z wizytą w Berlinie. Jako prezydent odwiedził już wcześniej Niemcy dwukrotnie, omijając stolicę. Jak to się stało, że znalazł czas na wizyty w 37 krajach świata, a wśród nich znalazła się niewielka Kostaryka, a nie znalazł go dla Berlina? – pytała wczoraj ekspertów telewizja ARD na kilka godzin przed wylądowaniem Air Force One.

Były różne odpowiedzi sprowadzające się do twierdzenia, że relacje na linii Waszyngton – Berlin nie są wcale tak złe, jak wynikać to może z statystyk dyplomatycznych.

– Po każdym wyborze na prezydenta Barack Obama wysyłał do Berlina wiceprezydenta Joe Bidena – przypomina Wolfgang Ischinger, szef prestiżowego przedsięwzięcia, jakim jest Konferencja Bezpieczeństwa w Monachium. Tej samej, na której Donald Rumsfeld podzielił przed laty Europę na starą i nową, oskarżając Niemcy o brak solidarności z USA w wojnie z terroryzmem. Było to po odmowie kanclerza Gerharda Schrödera wysłania oddziałów Bundeswehry do Iraku. Szok po drugiej stronie Atlantyku był ogromny.

Angela Merkel jako szefowa opozycji robiła, co w jej mocy, aby utrzymać dobre relacje z administracją George'a W. Busha. Nie udało jej się nigdy nawiązać serdecznych relacji z Barackiem Obamą. Jednak to właśnie ona dostąpiła cztery lata temu zaszczytu jako pierwszy kanclerz RFN od czasów Konrada Adenauera wystąpienia z trybuny Kongresu. – Niemcy są USA niezbędne  – skonstatowały niemieckie media.

Niemcy nadal ważne

W niemieckiej publicystyce nie brak też opinii, że RFN straciła po zjednoczeniu znaczenie dla Amerykanów, jakim cieszyła się w czasach zimnej wojny.

– Tak nie jest. Niemcy są postrzegane przez administrację Baracka Obamy jako niezwykle ważny partner, przy pomocy którego możliwe byłoby przezwyciężenie kryzysu i doprowadzenie do wzrostu gospodarczego – tłumaczy „Rz" Josef Braml z Niemieckiego Towarzystwa Polityki Zagranicznej (DGAP). W jego opinii wizyta Baracka Obamy w Berlinie służyć ma zasadniczemu celowi, jakim jest przekonanie kanclerz Angeli Merkel do przyjęcia amerykańskiej koncepcji stymulowania gospodarki za pomocą środków finansowych pochodzących z kredytów zaciąganych przez państwa.