Nikt nie pomaga upadającej firmie

Opisaliśmy w połowie lutego w artykule „Rozpacz firmy, chłód urzędników”, jak niezrozumiałe zarządzenie prezesa NFZ doprowadza pani firmę do ruiny. Czy ktokolwiek odezwał się do pani po tym artykule?

Barbara Michalik, prezes Biochemu

: – Nikt. Liczyłam, że sprawą zainteresują się chociaż miejscowe władze. Przecież w Bochni zatrudniałam ponad 30 osób, a po decyzji NFZ z listopada ubiegłego roku musiałam zwolnić połowę załogi. Czy lokalni włodarze nie powinni interesować się losem firm działających na ich terenie? To przecież dodatkowe wpływy z PIT i CIT.

A może odezwał się lokalny poseł albo miejscowy oddział NFZ?

Nikt, nawet lokalne media.

Czy to jest w porządku?

Czuję żal. Tym bardziej że w oficjalnym obiegu wciąż się powtarza, jak ważny jest mały i średni biznes. Swoją firmę budowałam od podstaw od 1989 r. Spełniałam, produkując pastę i plastry borowinowe, wszystkie wymagania stawiane mi przez państwo. Aż tu nagle ubiegłoroczna decyzja NFZ podcina mi skrzydła i stawia pod znakiem zapytania dalszą działalność firmy. Nie rozumiem tego.

A może w takim razie zareagowały centrala NFZ lub Ministerstwo Zdrowia?

Przysłali mi kolejne absurdalne pismo podtrzymujące poprzednią sporządzoną przez nich interpretację przepisów. To tym bardziej bulwersujące, że wielokrotnie wykazywaliśmy, iż interpretacja urzędników szkodzi wszystkim – ogranicza konkurencję na rynku, skazuje uzdrowiska, które korzystają z plastrów borowinowych, na wyższe ceny, wprowadza na rynek monopol, bo ich producentem jest jeden podmiot, niszczy moją firmę. Nie rozumiem, skąd upór urzędników.

Czy musiała pani zwalniać kolejnych pracowników?

Ponieważ nigdy tak naprawdę nie wiem, kiedy dostanę zamówienie, a obroty firmy spadły o dwie trzecie, zredukowałam już zatrudnienie o połowę. Staram się też elastycznie zarządzać personelem. Efektem tego jest zamiana stałych etatów na umowy-zlecenia.

To może powinna pani pójść do sądu i tam domagać się sprawiedliwości?

Tu napotykam na kolejny paradoks. Okazuje się, że nie ma trybu odwoławczego od decyzji prezesa NFZ. Jestem zatem skazana na jałową korespondencję z urzędnikami. Czuję się bezsilna i opuszczona. Nie chcę nikogo straszyć, ale osoby, które myślą o własnej firmie, powinny dobrze się zastanowić, w jakim kraju przyjdzie im prowadzić biznes.