Sześć spotkań z przedstawicielami Ministerstwa Zdrowia, trwających łącznie 35 godzin, 20 tys. badań wykonanych u odwiedzających, 50 zamkniętych oddziałów szpitalnych w całej Polsce, jeden nowy wiceminister, 112 tys. zł na miesięczne wynagrodzenia wiceministrów zdrowia – tak w 33. dniu funkcjonowania białego miasteczka jego działanie podsumował Komitet Protestacyjno-Strajkowy Ochrony Zdrowia (KPSOZ).
Daty i konkrety
I przedstawili własny projekt porozumienia z propozycjami zmian w konkretnych ustawach i terminach ich wdrożenia.
Czytaj więcej
Szpital MSWiA w Warszawie sprzeniewierzył środki publiczne, które miały być przeznaczone na dodatek covidowy dla personelu medycznego - twierdzą medycy zatrudnienie w szpitalu tymczasowym na Stadionie Narodowym w zawiadomieniach złożonych w prokuraturze.
– Porozumienie zaproponowane przez ministra zdrowia było intencyjne. Nasze jest oparte na prawie, może być egzekwowane i weryfikowane przez nas jako podpisujących – tłumaczyła Krystyna Ptok, przewodnicząca Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych (OZZPiP). Porozumienie medyków ma być zakotwiczone w propozycji ministerialnej.
KPSOZ zmodyfikował nieco postulaty płacowe dla zatrudnionych w publicznej ochronie zdrowia i zaproponował ścieżkę dochodzenia do ostatecznych współczynników. Od października lekarz ze specjalizacją miałby liczyć na 1,45 przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce za rok poprzedzający (w 2020 r. 5167 zł brutto), od 1 lipca 2022 r. współczynnik ten wynosiłby 2,2, a od 1 lipca 2023 r. – 3. Dla farmaceuty, diagnosty laboratoryjnego, fizjoterapeuty czy innego pracownika wykonującego zawód medyczny, który ma tytuł magistra i specjalizację, współczynniki te wynosiłyby – odpowiednio – 1,19, 1,7 i 2,2.
Inicjatywę legislacyjną rząd miałby podjąć do 31 października 2021 r. i zagwarantować, że wejdzie w życie przed 15 grudnia 2021 r. Protestujący domagają się też nowelizacji zarządzeń prezesa NFZ, tak aby koszty podwyżek pokrywane były przez NFZ i wypłacane przez pracodawców w całości. Na podwyżki mieliby też liczyć pracownicy niemedyczni.
Protestujący domagają się także statusu funkcjonariusza publicznego zarówno dla pracowników medycznych, jak i niemedycznych, rocznego urlopu na poratowanie zdrowia po przepracowaniu 15 lat w zawodzie medycznym (resort chciał pół roku po 20 latach i decyzji orzecznika ZUS) oraz zmian konsekwencji za zdarzenia niepożądane i wprowadzenia brakujących ustaw, np. o medycynie laboratoryjnej.
Niemerytoryczni ministrowie
O nowym porozumieniu chcą rozmawiać z premierem, którego zapraszają na piątek do Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych.
– Nie chcemy już rozmawiać z żadnym wiceministrem zdrowia. Ci, z którymi rozmawialiśmy, byli nieprzygotowani merytorycznie. Ponad 35 godzin rozmów, które z nimi odbyliśmy, było z ich strony grą na czas. Przeciągali rozmowy niepomni tego, czego w publicznej ochronie zdrowia na co dzień doświadczają pacjenci – mówi „Rzeczpospolitej” Gilbert Kolbe, pielęgniarz i rzecznik prasowy białego miasteczka. Co, jeśli premier nie spotka się z medykami? Nie wykluczają zaostrzenia protestu.
