Narzędzie promocji regionów, powiatów i gmin

Od 7 czerwca obowiązuje nowa [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=352710]ustawa – o infrastrukturze informacji przestrzennej (DzU nr 76, poz. 489)[/link]. Zdaniem jej autorów regulacja ma wywrzeć bezpośredni, pozytywny wpływ na funkcjonowanie organów administracji publicznej, nie tylko rządowej, ale i samorządowej.

[b]Z nowych regulacji skorzystają przede wszystkim służby geodezyjne i kartograficzne, geologiczne i hydrologiczne, a także inspekcja ochrony środowiska, GUS czy krajowy zarząd gospodarki wodnej.[/b]

Uchwalona 4 marca 2010 r. ustawa przyczynić się ma ponadto do znacznego podniesienia konkurencyjności gospodarki i przedsiębiorczości. Infrastruktura informacji przestrzennej, jaka zostanie zbudowana na podstawie jej przepisów, ułatwi przedsiębiorcom i inwestorom dostęp do kompleksowej i zintegrowanej informacji przestrzennej o sposobie zagospodarowania i przeznaczeniu terenu oraz o walorach gospodarczych i przyrodniczych poszczególnych jednostek terytorialnych kraju. Będzie więc ona potężnym narzędziem promocji kraju, jego regionów, powiatów i gmin.

[srodtytul]Ustawowa definicja[/srodtytul]

Czym jest infrastruktura informacji przestrzennej? Odpowiedzi na to pytanie można szukać w przepisach ustawy. Znajdziemy je bez trudu, już bowiem w jednym z pierwszych jej przepisów zawierającym definicje pojęć używanych w jej treści (art. 3).

Zgodnie z brzmieniem punktu 3 tego przepisu, ilekroć jest mowa o infrastrukturze informacji przestrzennej, należy przez to rozumieć „opisane metadanymi zbiory danych przestrzennych oraz dotyczące ich usługi, środki techniczne, procesy i procedury, które są stosowane i udostępniane przez współtworzące infrastrukturę informacji przestrzennej organy wiodące, inne organy administracji oraz osoby trzecie”.

Przekładając to na bardziej zrozumiały język, można powiedzieć, że [b]infrastruktura informacji przestrzennej to nic innego jak zbiór, potężne źródło informacji o tym wszystkim, co się dzieje „nad, na i pod powierzchnią ziemi”.[/b] Jest to jednocześnie narzędzie, które ma umożliwić wymianę i łączenie danych przestrzennych gromadzonych przez różne podmioty (przede wszystkim wszystkie szczeble administracji publicznej) w rozmaitych rejestrach i bazach, które obecnie funkcjonują „każde z osobna”.

Infrastruktura informacji przestrzennej to wreszcie narzędzie, które dzięki standaryzacji rozwiązań technicznych ma zapewnić współpracę różnych systemów teleinformatycznych, w których rejestry i inne publiczne bazy danych przestrzennych są obecnie prowadzone. Jest to zatem – w dużym uproszczeniu – płaszczyzna umożliwiająca gromadzenie i wymianę informacji zebranych i opracowywanych przez rozmaite podmioty, przede wszystkim przez organy administracji samorządowej i rządowej, lub na ich zlecenie.

[srodtytul]Współpraca w sieci[/srodtytul]

Aby infrastrukturę informacji przestrzennej stworzyć, konieczne jest przede wszystkim zapewnienie interoperacyjności (współpracy) istniejących zbiorów publicznych (rejestrów). Dlatego też ustawa nakłada na wszystkie podmioty prowadzące rejestry publiczne, które zawierają zbiory związane z tematami wymienionymi w załączniku do ustawy, do wprowadzenia i stosowania określonych, zestandaryzowanych rozwiązań technicznych, które umożliwią harmonizację zbiorów publicznych.

Informacje niezbędne do wykonywania zadań polegających na wprowadzaniu rozwiązań technicznych zapewniających współpracę zbiorów i usług danych przestrzennych mają zostać dostarczone organom administracji i osobom trzecim tzw. organy wiodące (m.in. ministrowie właściwi do spraw: budownictwa, gospodarki morskiej, rolnictwa, zdrowia, kultury).

Tak zestandaryzowane bazy danych prowadzone przez administrację publiczną (lub na jej zlecenie przez osoby trzecie) podlegają nieodpłatnemu udostępnianiu innym organom w zakresie niezbędnym do wykonywania ich zadań. Ponadto mają być one udostępniane instytucjom i organom Unii Europejskiej. Natomiast te ich części, które nie są objęte tajemnicą, mają zostać upublicznione. Dostęp do nich będzie powszechny i bezpłatny.

[srodtytul]Po co to wszystko[/srodtytul]

Lektura uzasadnienia do ustawy pokazuje, że jej autorzy liczą, iż realizacja jej postanowień rozwiąże wiele problemów. Po pierwsze poprawi efektywność wykonywania zadań publicznych, przede wszystkim związanych z planowaniem przestrzennym, gospodarczym i inwestycyjnym. Wpłynie na poprawę bezpieczeństwa, ma bowiem ułatwić realizację zadań związanych z zarządzaniem kryzysowym.

Wreszcie [b]przyczyni się do zmniejszenia kosztów działalności i utrzymania administracji publicznej przez zwiększenie jej wydajności (automatyzacja procesów analizowania danych przestrzennych) oraz eliminacji zjawiska gromadzenia tych samych danych przez różne podmioty[/b], co z kolei wpłynie na obniżenie kosztów prowadzenia i utrzymania rejestrów i baz publicznych.

Konsekwencją wejścia w życie ustawy z 4 lutego 2010 r. ma być wreszcie ułatwienie przepływu informacji, co ma wpłynąć na szybkość podejmowania rozstrzygnięć administracyjnych. Natomiast ułatwienie dostępu do informacji o zagospodarowaniu przestrzennym, walorach gospodarczych i przyrodniczych poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego ma wpłynąć na podniesienie atrakcyjności inwestycyjnej gmin, powiatów i regionów.

[ramka][b]Uwaga[/b]