Jak desperat zatopił aroganta

Tadeusz Wrona przyszedł wczoraj do pracy w częstochowskim Urzędzie Miasta jak zwykle w poniedziałek, przed ósmą. Sprawiał wrażenie, jakby nic się nie stało, choć – po siedmiu latach rządzenia Częstochową – przestaje być prezydentem miasta. Przeciwko niemu w niedzielnym referendum zagłosowało 39 tys. 284 mieszkańców (na blisko 42 tys. osób, które przyszło do urn).

– Jak go znam, to najgorszy dzień w jego życiu – ocenia Marek Balt, szef radnych Lewicy, która krytykowała go od dawna za schlebianie Kościołowi i odwracanie się od ludzi. – Wrona słuchał tylko siebie, no i czasem kurii biskupiej. I tak podciął gałąź, na której siedział. Zresztą my wszyscy, politycy, dostaliśmy żółtą kartkę, trzeba to sobie wprost powiedzieć.

Wrona zadzwonił do kolegów z Platformy, trochę z żalem, że wsparli referendum. Potem nagle zajął się organizacją nadzwyczajnej sesji na najbliższy piątek, na której radni mieliby głosować za nadaniem metropolicie częstochowskiemu abp. Stanisławowi Nowakowi tytułu honorowego obywatela tego miasta. A przecież już w środę komisarz wyborczy oficjalnie ogłosi wyniki referendum i Wrona przestanie być prezydentem Częstochowy. Jego fotel zajmie najprawdopodobniej komisarz wskazany przez wojewodę śląskiego. – Może nie przyjmuje tych wyników do wiadomości? – zastanawia się Balt.

Pojawiła się nawet plotka, że Wrona będzie chciał unieważnić wyniki referendum. – To bzdury. Prezydent nie ma takich planów – mówi Ireneusz Leśnikowski, rzecznik prezydenta Częstochowy.

[srodtytul]Odwołany po raz drugi[/srodtytul]

W oficjalnym życiorysie Tadeusz Wrona przedstawia się jako doktor nauk technicznych z budowy maszyn Politechniki Częstochowskiej, działacz „S” w latach 80. Wylicza, że ukończył studia podyplomowe z samorządu terytorialnego, staże z zakresu administracji i zarządzania w samorządzie oraz strategii rozwoju miast we Francji i USA.

Ani słowem nie wspomina jednak, dlaczego w 1995 r. zakończył rządy w częstochowskim magistracie trzy lata przed końcem kadencji. – Odwołaliśmy go za brak współpracy z radą, brak dialogu, czyli praktycznie za to samo, co zarzuca mu się teraz – przypomina Halina Rozpondek, posłanka PO, która wówczas była radną, a po odwołaniu Wrony została prezydentem Częstochowy. Wtedy władze samorządowe powoływali i odwoływali radni.

Po odwołaniu Wrona w 1997 r. dostał się do Sejmu. Ale nie czuł się najlepiej w tej roli. Po kadencji posła odczekał i znowu wystartował w wyborach na prezydenta Częstochowy. Tej kadencji nie dokończy .

[srodtytul]Przeciwnicy: głuchy na argumenty[/srodtytul]

Wrona ma opinię ambitnego technokraty, który nie pyta nikogo o zdanie. – Otacza się zaufanymi ludźmi, co nie musi być wadą, ale jednak traci się w ten sposób instynkt samozachowawczy – zauważa jeden z jego współpracowników.

Wrona zasłynął tym, że wprowadził prohibicję w miasteczku akademickim. – Ultrakatolik wpatrzony w Jasną Górę – tak widzi go częstochowska lewica.

[wyimek]Prezydent Wrona słuchał tylko siebie, no i czasem kurii biskupiej. Tak podciął gałąź, na której siedział [i]Marek Balt, szef częstochowskich radnych Lewicy[/i][/wyimek]

Według adwersarzy Wrona wyrobił sobie opinię głuchego na argumenty innych, nielubiącego kompromisów, rządzącego samotnie wraz z poplecznikami, m.in. Anną Pawłowską, sekretarzem miasta, Jarosławem Kapsą, doradcą do spraw gospodarczych, i Krzysztofem Nabrdalikiem, szefem częstochowskiego Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego. – To świta potakiwaczy – wytyka radny Balt.

Niechęć do dzielenia się władzą pokazały też ostatnie wybory w 2006 r. Wspierany przez lokalny komitet Wrona wygrał dopiero w drugiej turze.

PO i PiS proponowały zawarcie prawicowej koalicji: my cię wesprzemy, ale porządzimy wspólnie. Wrona pomyślał, pokręcił nosem, w końcu stwierdził, że ewentualnie da się wesprzeć przez PO. – Nie dogadaliśmy się, bo chyba wystraszył się zbyt dużych wpływów na swoje decyzje – mówi Rozpondek.

[srodtytul]Właściciel hotelu traci cierpliwość[/srodtytul]

Tadeusz Wrona nie docenił przeciwnika, którym był 57-letni Sławomir Kocyga, od 30 lat częstochowski przedsiębiorca, właściciel hotelu Wenecja i domu handlowego przy alei Najświętszej Maryi Panny. Od dłuższego czasu Kocyga jako prezes Obywatelskiego Stowarzyszenia Przyjaciół Częstochowy pisał do prezydenta pisma i na żadne nie dostał odpowiedzi. Stowarzyszenie, które ma 300 członków (głównie przedsiębiorców żyjących z handlu i usług), od lat zarzucało Wronie, że źle zarządza miastem, ignoruje głos mieszkańców, a z Częstochowy chce zrobić miasto pielgrzymkowe.

Kupcy nie chcieli się zgodzić na prezydencki pomysł zamknięcia ruchu samochodowego w alei Najświętszej Maryi Panny, głównej ulicy Częstochowy prowadzącej na Jasną Górę. Obawiali się strat. Ale Wrona krytyki nie słuchał.

Dlaczego referendum? – To był mój desperacki krok, na który się zdecydowałem po wielu latach walenia głową w mur – przyznaje biznesmen. Ostateczną decyzję o zbieraniu podpisów pod wnioskiem referendalnym o odwołanie Wrony podjął po kolejnym spotkaniu z prezydentem. – To było trzecie spotkanie, w cztery oczy, przy kawie, maj – opowiada Kocyga. – Rozmawialiśmy cztery godziny. Ja przez godzinę i 45 minut przekonywałem go do tego, by poszedł na kompromis, że Częstochowa żyje z handlu, a nie z pielgrzymów. I on na koniec powiedział to samo, co na początku. Nic do niego nie dotarło. Wtedy zdecydowałem, że to koniec. Że będzie referendum.

W ciągu miesiąca i dziesięciu dni stowarzyszenie pod wnioskiem o referendum zebrało ponad 30 tys. podpisów (sam Kocyga wśród znajomych zdobył prawie 2 tys. głosów). Na ulicach rozdawali prezerwatywy z napisem „Zabezpiecz się przed Wroną” i ulotki „Częstochowo, powstań z kolan”. – Zbieraliśmy sami, w miasto wysłaliśmy 15 wolontariuszy, studentów, którzy pracowali dla nas za obiad. Byliśmy zszokowani, ilu ludzi ma dość pana Wrony – mówi Kocyga.

[srodtytul]Kara za arogancję?[/srodtytul]

Wrona poczuł, że grunt mu się usuwa spod nóg, więc ogłosił konsultacje społeczne i spytał w ankietach, czego chcą mieszkańcy. Ale na wyciągnięcie ręki było za późno. – Choć ja czekałem do końca – podkreśla Kocyga. Pod kościołami ludzie prezydenta rozdawali ulotki nawołujące do bojkotu referendum. Posłanka Rozpondek: – Wrona sugerował, że podpisy są sfałszowane. To nie mogło być dobrze odebrane, myślę, że obróciło się to przeciw niemu.

Kocydze trudno uwierzyć w swój sukces. – To kara za arogancję władzy. To, co się stało w Częstochowie, powinni sobie wziąć do serca wszyscy samorządowcy – uważa.

Tadeusz Wrona przesłał wczoraj „Rz” oświadczenie. „Prezydentem się bywa, człowiekiem się jest” – napisał. Stwierdził, że referendum to „efekt wielomiesięcznej kampanii kłamstw i nienawiści”, a „kilkumiesięczna kampania niszczyła wizerunek miasta i stworzyła podziały”.

Na koniec podkreślił swe zasługi dla Częstochowy, co już brzmi jak początek kampanii wyborczej: „Pozostawiam po sobie konkretne dokonania, miasto uporządkowane, z dobrą oceną ratingową, z bezpiecznym wskaźnikiem zadłużenia, z wieloletnim planem inwestycyjnym. Na wiele z nich znaleźliśmy środki europejskie. Tylko w minionym tygodniu podpisałem umowę z zewnętrznym inwestorem dającą 2 tys. miejsc pracy, zdobyliśmy 128 mln zł na budowę linii tramwajowej, a halę sportową, na którą mamy środki europejskie, zaliczono do inwestycji strategicznych dla polskiego sportu”.

Halina Rozpondek nie ma złudzeń: – Tadeusz Wrona będzie startował w najbliższych wyborach samorządowych, za rok. To ambitny człowiek.

[srodtytul]Pułapka samozadowolenia[/srodtytul]