Taką linię orzeczniczą sądów administracyjnych w Polsce potwierdził ostatnio Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (sygn. akt III SA/Kr 1203/13).
Do tego sądu wpłynęła skarga Wojewody Małopolskiego na część uchwały Rady Miasta Limanowa w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania. Uchwała ta została później zmieniona. Dopisano stawki za parkowanie w strefie A i strefie B, a do przepisu określającego wysokość abonamentu rocznego na miejscu ogólnodostępnym (300 zł) dodano słowa: „a dla mieszkańców zameldowanych na pobyt stały w mieście Limanowa 200 zł".
Wojewoda kontra burmistrz
To właśnie te słowa zakwestionował Wojewoda Małopolski. Jego zdaniem, gmina nie może dyskryminować swoich mieszkańców ze względu na kwestię posiadania stałego zameldowania na jej terenie. Ustawa o samorządzie gminnym stanowi bowiem jednoznacznie, iż członkami wspólnoty samorządowej są osoby zamieszkujące na jej terenie.
Wojewoda wskazał, iż zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której ta osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. Z unormowania tego wynika, że do przyjęcia zamieszkiwania danej osoby w określonej miejscowości konieczne jest ustalenie występowania dwóch przesłanek, a mianowicie przebywania i zamiaru stałego pobytu w określonej miejscowości, przy czym przesłanki te muszą występować kumulatywnie – wyjaśnił organ nadzoru.
W skardze wojewoda podniósł, iż Rada Miasta Limanowa nie może różnicować wysokości opłaty abonamentu za parkowanie jedynie w oparciu o kryterium zameldowania, które jest czynnością materialnoprawną, mającą na celu dopełnienie obowiązków związanych z ewidencją ludności, potwierdzającą fakt zamieszkiwania pod danym adresem.