Sprawa rozpoczęła się w 2005 r., w którym dziewięcioro sędziów i asesorów złożyło wnioski o powołanie na stanowiska sędziowskie. Zgodnie z procedurą, zgłoszone kandydatury zostały przedstawione Ministrowi Sprawiedliwości oraz Krajowej Radzie Sądownictwa. Po pozytywnym rozpatrzeniu i ocenie przedłożonych kandydatur, KRS przekazała Prezydentowi wnioski o powołanie tych osób na wskazane stanowiska.
Decyzja odmowna w tym zakresie została wydana dopiero w sierpniu 2007 r. Kancelaria Prezydenta poinformowała, że Prezydent Lech Kaczyński nie zdecydował się na powołanie wnioskodawców na stanowiska sędziowskie. Jednak jak czytamy na stronie Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, pismo nie zawierało uzasadnienia. Formalne postanowienie o odmowie nominacji 9 osób, które zostało opublikowane w Monitorze Polskim, Prezydent wydał dopiero 3 stycznia 2008 r.
Sprawa była następnie rozpatrywana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, który odrzucił wniesione skargi na bezczynność organu argumentując, że powołując sędziów Prezydent nie działa jako organ administracji publicznej, w związku z czym WSA nie jest w przedmiotowej sprawie właściwy.
W październiku 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargi kasacyjne. NSA podkreślił m.in., że pozycja ustrojowa Prezydenta prowadzi do wniosku, iż powoływanie obsady personalnej organów wymiaru sprawiedliwości przez Prezydenta nie stanowi działalności administracji publicznej.
W związku z tym, czworo niepowołanych sędziów złożyło w lutym 2013 r. skargi konstytucyjne. W skargach zarzucili niekonstytucyjność art. 55 § 1 Ustawy prawo o ustroju sądów powszechnych, w brzmieniu obowiązującym do 4 maja 2009 r. (dotyczący powoływania sędziów przez Prezydenta na wniosek KRS) w zakresie, w jakim nie przewidywał podania przez Prezydenta uzasadnienia decyzji odmownej, dotyczącej powołania na stanowisko sędziego, a także nie przewidywał możliwości zaskarżenia postanowienia Prezydenta w tym przedmiocie.
