Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Nieważność czynności prawnej a umowa o pracę(2)
Kontynuując wątek nieważności czynności prawnej w zakresie umów o pracę, należy również wskazać na orzecznictwo dotyczące w szczególności wysokości wynagrodzenia za pracę, rozwiązania umowy o pracę i sytuacji, w której ilość świadczonej pracy przekracza normalny czas pracy.
Wysokość wynagrodzenia za pracę była analizowana pod kątem nieważności czynności prawnej w różnych ujęciach. Przyjmowano, że ustalenie rażąco wysokiego wynagrodzenia za pracę może być w konkretnych okolicznościach uznane za nieważne jako dokonane z naruszeniem zasad współżycia społecznego, które polegają na świadomym osiąganiu nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu – z odwołaniem się do art. 58 § 3 k.c. w zw. z art. 300 k.p. (wyrok SN z 26 kwietnia 2023 r., III USKP 36/22, orzecznictwo SN dostępne pod adresem www.sn.pl). Odwołując się do dotychczasowego orzecznictwa – tj. wyroku SN z 13 listopada 2018 r., II UK 350/17, uchwały SN z 27 kwietnia 2005 r., II UZP 2/05 – Sąd Najwyższy stwierdził, że w pełni podziela te rozstrzygnięcia, w których wskazuje się, iż art. 83 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. DzU z 2023 r., poz. 1230 z późn. zm.) obok art. 86 tej ustawy i art. 58 k.c. stanowią podstawę prawa do kontroli wysokości wynagrodzenia za pracę przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w sytuacji intencjonalnego jego zawyżania z instrumentalnym wykorzystaniem przepisów o ubezpieczeniu chorobowym dla uzyskania nieuprawnionych świadczeń zasiłkowych.
Pozostało 87% artykułu
