Przepis art. 3851 §1 k.p.c. wskazuje, że postanowienia umowy zawieranej z konsumentem, a nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne).
Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Konsumenta zatem nie wiążą postanowienia uznane za niedozwolone. Chociaż Kodeks cywilny zawiera wiele norm zakazujących, to ustawodawca, konstruując omawiany przepis, wyraźnie nie sformułował normy zakazującej, a wypełniającej cechy „niedozwolonego postanowienia umownego”.