Rząd europejski bez silnego mandatu demokratycznego, bez możliwości stanowienia prawa i bez pieniędzy. A tylko taki byłby w stanie podjąć konieczne, ale też niezwykle trudne decyzje. Nawet jeśli coś zostanie przez taki rząd unijny ustalone, to i tak będzie musiało być przyjęte i przedyskutowane w poszczególnych państwach. Zresztą, nie udało się skutecznie wprowadzić funkcji prezydenta Europy, nie udało się zbudować jednolitej unijnej dyplomacji, dlaczego miałoby się udać teraz?

Rozsypał się tak zwany konsensus waszyngtoński, czyli uznawana przez ostatnie 20–30 lat recepta na to, jak powinny zachować się państwa w czasie kryzysu. Załamała się też demokracja. (...) Nie może być przecież tak, że społeczeństwo żąda, żeby banki się zmieniły, pojawiają się projekty ustaw, a banki przez swoich dobrze opłacanych ludzi doprowadzają do tego, że to wszystko się rozmywa, rozpływa. I banki dalej grają w swoją grę kosztem podatników. (…) Zazwyczaj mówię, jak większość ekonomistów – z jednej strony mamy takie czynniki, z drugiej inne, zależy, co przeważy. Ale w tej sprawie nie mam żadnych absolutnie żadnych wątpliwości: nadchodzi kryzys i kolejna fala potężnych spadków na giełdach. Jedyne pytanie dotyczy tego, czy ich epicentrum przypadnie za miesiąc, dwa czy trzy. Ale to się zdarzy – czytamy w tygodniku „Uważam Rze”.