Wierzytelności: koszty dochodzenia niektórych roszczeń wzrosną

Jak wynika z szykowanych zmian, procedura nakazowa ma mieć zastosowanie w praktyce bankowej jedynie w przypadku należności zabezpieczonych wekslem bądź gdy bank ma wezwanie do zapłaty oraz oświadczenie o uznaniu długu.

Publikacja: 08.02.2019 05:40

Wierzytelności: koszty dochodzenia niektórych roszczeń wzrosną

Foto: Adobe Stock

Trwają prace nad gruntowną modyfikacją procedury cywilnej. Od 8 stycznia projekt nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw jest w Sejmie. Jednym z jej założeń jest likwidacja wyciągów z ksiąg bankowych jako podstawy do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. Znacząco wpłynie to na windykację należności, w szczególności przez instytucje bankowe.

Czytaj także: Nieściągalna wierzytelność w kosztach - wystarczy postanowienie o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości

Wyciąg z ksiąg

Obecnie, zgodnie z art. 485 § 3 k.p.c., wśród dowodów mogących stanowić samodzielną podstawę wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym figuruje wyciąg z ksiąg bankowych, wystawiony na podstawie art. 95 ustawy Prawo bankowe. Jest to dokument, wystawiany przez bank, opieczętowany oraz podpisany przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w jego imieniu. W praktyce umożliwia on kierowanie przez instytucje bankowe do sądu pozwu w postępowaniu nakazowym wraz z ww. dokumentem bankowym, co skutkuje wydaniem nakazu zapłaty. Sprzyja szybszemu rozpoznaniu sprawy z powództwa banku i redukuje koszty postępowania. Jest to korzystne zarówno z punktu widzenia wierzyciela, jak i dłużnika, który w przypadku uwzględnienia powództwa zobowiązany jest do zwrotu poniesionych przez powoda kosztów. Wydany nakaz zapłaty stanowi także tytuł zabezpieczający, usprawniający etap egzekucji wierzytelności.

Aktualnie dłużnikowi przysługuje prawo do złożenia zarzutów od nakazu zapłaty, w terminie 14 dni od doręczenia nakazu zapłaty. Zarzuty podlegają opłacie sądowej w wysokości 3/4 opłaty od pozwu w postępowaniu nakazowym. Procedura wydawania nakazu zapłaty, na podstawie wyciągu z ksiąg banku opiera się więc w głównej mierze na analizie formalnych wymogów bankowego dokumentu prywatnego, bez rozpoznania przez sąd zapisów umowy łączącej strony.

Stanowisko Trybunałów

Analogiczna sytuacja, co do zakresu kognicji sądu oraz formalnego aspektu postępowania miała miejsce w odniesieniu do bankowego tytułu egzekucyjnego i została uznana za niezgodną z Konstytucją przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 14 kwietnia 2015 r. (sygn.P 45/12). Zdaniem twórców projektu, argumentacja wskazana w tym wyroku jest aktualna także w zakresie art. 485 § 3 k.p.c. Nowelizacja zakłada więc uchylenie tego przepisu.

Rozwiązanie przewidziane przez projekt ustawy odzwierciedla również stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w trybie prejudycjalnym przeanalizował przepisy polskiego prawa krajowego w tym zakresie. W postanowieniu z 28 listopada 2018 r. wydanym w sprawie C-632/17 wskazano, że przepisy polskiej procedury w zakresie, w jakim, po pierwsze, stawiają pozwanemu konsumentowi wymóg złożenia merytorycznych zarzutów w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty (w tym powołanie stosownych okoliczności faktycznych i dowodów na ich potwierdzenie) i po drugie, penalizują go ze względu na konieczność uiszczenia opłaty sądowej od tych zarzutów, zwiększają znacznie prawdopodobieństwo tego, że uczestniczący w tym postępowaniu konsumenci nie przedstawią wymaganych zarzutów. Ze względu na powyższe art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisom proceduralnym pozwalającym na wydanie nakazu zapłaty. Według tej procedury bowiem sąd rozpoznający pozew o wydanie tego nakazu nie jest uprawniony do zbadania potencjalnie nieuczciwego charakteru warunków danej umowy, a sposób wykonania prawa pozwanego do wniesienia zarzutów od takiego nakazu nie pozwala na zapewnienie przestrzegania praw konsumenta.

Trybunał zaznacza także, że w pierwszym etapie postępowania sąd krajowy nie dysponuje elementami pozwalającymi mu na upewnienie się, że obowiązek poinformowania konsumentów zgodnie z art. 10 dyrektywy 2008/48, został spełniony, a sam nakaz zapłaty jest wydawany wyłącznie po zbadaniu formalnych wymogów wyciągu z ksiąg banku. Procedura wydania nakazu i wniesienia zarzutów określona w art. 485 §3 k.p.c. nie zapewnia więc poszanowania praw przyznanych konsumentowi na mocy dyrektywy 2008/48. Powyższe rozwiązanie nie zaskakuje praktyków prawa procesowego. Jest ono zgodne z istniejącą, prokonsumencką linią orzeczniczą sądów krajowych i europejskich oraz działaniami polskiego ustawodawcy. Przejawem tego trendu może być chociażby uchylenie instytucji bankowego tytułu egzekucyjnego.

Dotychczasowa praktyka i zmiany

W praktyce, w ostatnich latach, często zdarzało się, że pomimo przedłożenia wyciągu z ksiąg banku w załączeniu do pozwu w postępowaniu nakazowym, sądy stwierdzały brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w tym trybie. Pozew o zapłatę musiał więc zawierać nie tylko wymagany wprost w przepisie wyciąg z ksiąg banku, ale także kopię umowy oraz inne dokumenty wykazujące wysokość roszczenia, bowiem sądy notorycznie powoływały się na prywatny charakter wyciągu. Wprowadzenie analizowanej nowelizacji doprowadzi jednak do tego, że procedura nakazowa będzie mogła być zastosowana w praktyce bankowej jedynie w przypadku należności zabezpieczonych wekslem bądź w przypadku dysponowania przez bank wezwaniem do zapłaty oraz oświadczeniem o uznaniu długu.

Mając na uwadze powyższe, wierzyciel, by usprawnić dochodzenie swoich roszczeń przed sądami, a przy tym zmniejszyć ponoszone koszty sądowe powinien podjąć działania już na etapie podpisywania umów kredytowych. W tym celu banki muszą indywidualnie podjąć decyzję, które produkty kredytowe dodatkowo objąć zabezpieczeniem w postaci weksla, umożliwiającego ewentualne dochodzenie należności w postępowaniach nakazowych. Wyeliminowanie wyciągu z ksiąg banku nie zniweczy jednak możliwości dochodzenia należności czy to w postępowaniu upominawczym, z których to instytucje bankowe nadal chętnie korzystają. Niemniej jednak postępowanie nakazowe prowadzone w oparciu o wyciąg z ksiąg banku wiązało się ze znacznym przyspieszeniem procedury uzyskania tytułu wykonawczego oraz znacznie mniejszymi kosztami sądowymi już na samym etapie skierowania sprawy do sądu.

Katarzyna Konieczna adwokat RK Legal

Projekt nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego jest kluczowy dla masowego dochodzenia roszczeń z tytułu czynności bankowych. Oznaczać będzie bowiem, dla umów niezabezpieczonych wekslem, zwiększenie kosztów dochodzenia roszczeń oraz wydłużenie procesu zabezpieczenia roszczenia tytułem wykonawczym. W przypadku nowych umów zawieranych z konsumentami ponadto wpłynie zapewne na zapisy umowy dotyczące zabezpieczenia spłaty należności oraz zmobilizuje banki do pozyskiwania na etapie polubownym wyraźnego uznania długu (np. na stosownym formularzu).

Trwają prace nad gruntowną modyfikacją procedury cywilnej. Od 8 stycznia projekt nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw jest w Sejmie. Jednym z jej założeń jest likwidacja wyciągów z ksiąg bankowych jako podstawy do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. Znacząco wpłynie to na windykację należności, w szczególności przez instytucje bankowe.

Czytaj także: Nieściągalna wierzytelność w kosztach - wystarczy postanowienie o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości

Pozostało 92% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Sądy i trybunały
Rosati: Manowska blokuje posiedzenie Trybunału Stanu
Materiał Promocyjny
Wykup samochodu z leasingu – co warto wiedzieć?
Nieruchomości
Trybunał: nabyli działkę bez zgody ministra, umowa nieważna
Sądy i trybunały
Jest nowy prezes sądu w Olsztynie. W miejsce Macieja Nawackiego
Prawnicy
Prokurator Ewa Wrzosek: Nie popełniłam żadnego przestępstwa
Prawnicy
Rzecznik dyscyplinarny adwokatów przegrał w sprawie zgubionego pendrive'a