W najbliższy wtorek Trybunał Konstytucyjny zbada zgodność z ustawą zasadniczą rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów regulującego wysokość grzywien za wykroczenia.
Chodzi dokładnie o rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z 24 listopada 2003 r. w sprawie wysokości grzywien nakładanych w drodze mandatów karnych za wybrane rodzaje wykroczeń. Załącznik do rozporządzenia zawiera łącznie 377 pozycji obejmujących wykroczenia, które zostały pogrupowane w trzech tabelach.
Dotyczą one bardzo różnych wykroczeń, m.in. zakłócania ciszy nocnej (200 zł), spożywania alkoholu w miejscach zabronionych (100 zł), przebiegania przez jezdnię (50 zł) czy też nieuprzątnięcia błota z chodników położonych wzdłuż nieruchomości (100 zł).
Jak podkreśla Prokurator Generalny, fundamentalnymi zasadami prawa karnego, w tym prawa wykroczeń, są: zasada indywidualizacji kar i środków karnych, zasada sprawiedliwego wymiary kary oznaczająca przede wszystkim współmierność kary do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz dyrektywa prewencji szczególnej. Ta ostatnia nakazuje branie pod uwagę celów zapobiegawczych i wychowawczych, które kara ma osiągać w stosunku do ukaranego. Kara może być wymierzona przez sąd lub (w sprawach o wykroczenia) organ wymierzający karę według uznania sądu lub organu, ale jedynie w granicach przewidzianych przez ustawę.
We wniosku do Trybunału Konstytucyjnego Prokurator Generalny przypomniał, iż system sankcji za wykroczenie nie tylko musi być określony w stosownych aktach rangi ustawy, ale i powinien umożliwić organowi wymierzającemu karę za wykroczenie uwzględnienie – a w rezultacie również odzwierciedlenie w wydanym orzeczeniu – wskazanych w ustawie okoliczności mających wpływ na wymiar tej kary. W związku z tym zdaniem Prokuratora Generalnego, bezwzględne (sztywne) określenie wysokości kary grożącej za konkretne wykroczenie (i to w rozporządzeniu) należy uznać za niedopuszczalne. Godzi ono bowiem w fundamentalne zasady polskiego prawa karnego, w tym prawa wykroczeń.