Najwyższa Izba Kontroli opublikowała raport dotyczący realizacji zadań Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej – Funduszu Sprawiedliwości. Ujawniono w nim, że jego gospodarka finansowa była prowadzona z naruszeniem nadrzędnych zasad finansów publicznych, jawności oraz celowości i oszczędności wydatków, a także, że działanie Ministra oraz części beneficjentów były niegospodarnym wydawaniem środków publicznych oraz mogły sprzyjać powstawaniu mechanizmów korupcjogennych. 

W stronę Zbigniewa Ziobry padł również zarzut, że nie zapewnił wszystkim uczestnikom Funduszu równego i transparentnego dostępu do dysponowanych środków. 

Ze względu na wystąpienie takich zachowań, konieczne było podjęcie natychmiastowych działań naprawczych, mających na celu zapewnienie wydatkowania środków Funduszu Sprawiedliwości zgodnie z wymogami określonymi w ustawie o finansach publicznych, tj. w sposób celowy i oszczędny, z zachowaniem zasad uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów oraz optymalnego doboru metod i środków służących osiągnięciu założonych celów. 

Prezes Marian Banaś zwrócił się do Prezesa Rady Ministrów o zastosowanie trybu z art. 149 ust. 2 zd. 2 Konstytucji RP, na mocy którego Rada Ministrów na wniosek premiera może uchylić rozporządzenie lub zarządzenie ministra - celem uchylenia rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej - Funduszu Sprawiedliwości w zakresie obejmującym § 11, § 20 ust. 2 oraz § 22 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia.