Wierny żołnierz Donalda Tuska

Ten 37-letni polityk Platformy Obywatelskiej, były wiceprezydent Kołobrzegu, z wykształcenia radca prawny, wyraźnie nie radzi sobie z okiełznaniem posłów PiS z tzw. komisji naciskowej, którzy zgłaszają dziesiątki wniosków formalnych, przez co opóźniają jej prace. Potrafi ich jedynie obrazić – posłanka Marzena Wróbel usłyszała, że zachowuje się jak pociąg pancerny. – To stwierdzenie faktu, ona tak się zachowuje – broni się Sebastian Karpiniuk. – Zresztą to nie jest obraźliwe, bo można uznać, że posłanka PiS konsekwentnie dąży do celu. Za wypowiedź do kolegów z PiS: „za duży power na palnik poszedł, ta pokrywka się za mocno rusza tutaj i za bardzo się denerwujecie” zdobył nawet Srebrne Usta 2008.

Ale młodzi politycy uważają, że Karpiniuk jest w polemikach z posłami PiS równie finezyjny jak Mike Tyson na ringu. – Jedyne, na co go stać, to ugryźć przeciwnika w ucho – śmieje się zachodniopomorski poseł opozycji.

Co gorsza Karpiniuk nie radzi sobie również ze sprawami proceduralnymi. Konfrontacja zeznań prokuratorów Jerzego Engelkinga i Janusza Kaczmarka, która nie doszła do skutku, bo Engelking nie zatwierdził swojego zeznania, została okrzyknięta autokompromitacją komisji.

A próby przeprowadzenia konfrontacji bez ważnych zeznań wywoływały ledwie skrywany uśmiech politowania na twarzy Engelkinga. Jeden z zaprzyjaźnionych polityków miał zapytać Karpiniuka: – Sebastian, w którym miejscu się pomyliłeś, że zaliczyłeś taką wpadkę?

– A, bo mnie nie przygotowali – miał usłyszeć.

[srodtytul]Ściągawka dla żołnierza[/srodtytul]

Po nieudanej konfrontacji Karpiniuk dostał po uszach od kierownictwa Klubu PO za błędy w prowadzeniu komisji. Ale politycy Platformy uważają, że w karierze politycznej ta drobna połajanka raczej mu nie zaszkodzi. Dlaczego?

– Bo jest wiernym żołnierzem Donalda Tuska – mówi były senator PO Krzysztof Zaremba. – Prochu co prawda nie wymyśli i nie ma własnych poglądów, ale ściśle wykona każde polecenie partii i jeszcze obcasami strzeli.

Opinia senatora Zaremby o braku poglądów kołobrzeskiego posła nie jest bezzasadna. Gdy media poinformowały, że posłowie PO otrzymują szczegółowe instrukcje, jak mają się wypowiadać na gorące tematy polityczne, i dodawały, że niektórzy z nich wiernie trzymają się ustalonego przez kierownictwo tekstu, do ilustracji tej tezy posłużył im właśnie przykład Karpiniuka, który nieomal słowo w słowo wygłosił tekst ze ściągawki.

Nic dziwnego, że mimo młodego wieku zdobył już zaufanie partyjnego kierownictwa. Gdy zimą z funkcji szefa zachodniopomorskiej PO odszedł Stanisław Gawłowski, wiceminister ochrony środowiska, to właśnie Karpiniuka rekomendował na swojego następcę. Szef komisji śledczej jest dziś najpoważniejszym kandydatem na przewodniczącego organizacji wojewódzkiej w wyborach, które odbędą się w PO na wiosnę.

Stał się też twarzą partii w sprawach historycznych. To on pilotował ustawę o obniżeniu esbeckich emerytur. A w poprzedniej kadencji ramię w ramię z posłami PiS Arkadiuszem Mularczykiem i Zbigniewem Girzyńskim opracowali kontrowersyjną ustawę lustracyjną, która ostatecznie upadła w Trybunale Konstytucyjnym.

– Wtedy uważałem go za bardzo rozsądnego człowieka. Ale zmieniłem zdanie. Uważam, że to człowiek koniunkturalny – wzdycha dziś Mularczyk, główny przeciwnik Karpiniuka w komisji naciskowej. Kołobrzeski polityk poirytowany wystąpieniami posła PiS nazwał go „Jolą Rutowicz komisji śledczej”.

– Ale go przeprosiłem – broni się Karpiniuk.

– Jego przeprosiny nie mają żadnego znaczenia – odpowiada Mularczyk.

[srodtytul]Od miłości do nienawiści[/srodtytul]

Polityczną karierę Sebastian Karpiniuk zaczynał w 1994 roku. Wówczas zapisał się do Kongresu Liberalno-Demokratycznego. Jak mówi, zrobił to na fali solidarności z przegranym ugrupowaniem.

– Polityka zawsze mnie pociągała. Całe życie interesuje mnie historia, a poza tym pochodzę z rodziny o AK-owskich korzeniach, bo dziadek walczył w Armii Krajowej – opowiada młody polityk, nie wspominając, że jego ojciec w PRL był zawodowym wojskowym.

Młody absolwent prawa stosunkowo szybko zrobił aplikację radcowską. Do dziś niechętni mu wypominają, że zrobił ją w kancelarii byłego PRL-owskiego prokuratora i byłego sekretarza Komitetu Miejskiego PZPR. Po studiach został rzecznikiem prezydenta Kołobrzegu Henryka Bieńkowskiego. Ten solidarnościowy opozycjonista z czasów PRL w latach 90. kierował w Kołobrzegu Unią Wolności, do której Karpiniuk wszedł z całym KLD.

– Karpiniuk, którego w zasadzie wtedy nie znałem, podszedł do mnie na ulicy i powiedział, że szuka pracy – opowiada Bieńkowski. – Przyjąłem go, pomogłem w karierze. Ale to była moja wielka pomyłka.

Początkowo jednak dobrze się dogadywali. Młody działacz UW w 1998 roku został radnym i blisko współpracował z Bieńkowskim. Ale pierwsze zgrzyty pojawiły się, gdy władzę w mieście przejęła lewica.

– Karpiniuk dostał propozycję z SLD, żeby objąć kierownictwo komisji prawa, porządku publicznego i spraw obywatelskich w Radzie Miejskiej – wspomina Bieńkowski. – Dla nas, jako dla opozycji, było to nie do przyjęcia i zakrawało na jawną zdradę. Na tym tle doszło do przykrych rozmów między nami.

Ostatecznie Karpiniuk nie został wówczas szefem komisji i konflikt został zażegnany. W następnej kadencji młody polityk został przewodniczącym Rady Miejskiej, a w 2004 roku – wiceprezydentem miasta u boku Bieńkowskiego. Potem jednak ich drogi po raz drugi się rozeszły. Tym razem na dobre. A Bieńkowski twierdzi dziś, że Karpiniuk nieprzerwanie flirtuje z SLD.

– Nawet dziś, kiedy w Kołobrzegu niepodzielnie rządzi PO, a właściwie sam Karpiniuk, znów mamy cichą koalicję z Sojuszem – twierdzi były prezydent miasta.

Jacek Woźniak, radny SLD, a prywatnie przyjaciel Karpiniuka, uważa, że ten odciął się od Bieńkowskiego, bo zorientował się, iż prezydent chce się nim posłużyć przy własnych gierkach.

– A on czuł się już niezależny, więc ich drogi zaczęły się rozchodzić – mówi Woźniak.

[wyimek]O notesie Karpiniuka, w którym ponoć wszystko zapisuje, krążą legendy. Tematem żartów jest też jego wyżelowana fryzura[/wyimek]I tak między dawnym mistrzem a jego uczniem rozpoczęła się regularna wojna. W 2006 roku, podczas samorządowej kampanii wyborczej, Karpiniuk oskarżył w lokalnej telewizji kablowej Bieńkowskiego, że ten, korzystając z centralki telefonicznej na prezydenckim biurku, podsłuchuje pracowników. Zarzucił też prezydentowi, że wykorzystuje w kampanii wyborczej sprawę Flagi Europy przyznanej miastu. Za to drugie oskarżenie musiał go przepraszać w sądzie.

Równie serdecznie jak Bieńkowskiego Karpiniuk nie znosi tylko PiS. Dowód? Na jednej z konferencji prasowych kołobrzeskiej PO w ciągu 45 minut, omawiając lokalne sprawy, aż 52 razy wymienił w negatywnym kontekście nazwisko posła Czesława Hoca z PiS.

[srodtytul]Na wojennej stopie[/srodtytul]

Hoc, zachodniopomorski poseł PiS, jest z Karpiniukiem w stanie wojny od czasu, gdy nie doszło do powołania koalicji PO – PiS. Nic dziwnego, że o swoim przeciwniku wypowiada się wyłącznie źle.

– Jak Karpiniuk mówi „dziękuję serdecznie”, to znaczy, że nie tylko nie serdecznie, ale że w ogóle nie dziękuje – ironizuje Hoc. – A kiedy mówi o kimś „mój szanowny kolega”, to znaczy, że zaraz mu przywali.

Ale jedno przyznaje – w Kołobrzegu Karpiniuk rządzi niepodzielnie.

– Trzeba mu oddać, że skutecznie zabiega o pieniądze dla miasta – mówi Hoc.