Ulga rehabilitacyjna: wydatki na auto z kratką nie do odliczenia

Tak uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji wydanej 18 czerwca 2013 (nr IPTPB2/415-249/13-4/AK).

Sprawa dotyczyła niepełnosprawnego podatnika, który porusza się na wózku inwalidzkim. Zgodnie z orzeczeniem ZUS wymaga stałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Na co dzień takiej pomocy udziela mu żona, która m.in. wozi podatnika na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Przewóz odbywa się samochodem Renault Kangoo  zarejestrowanym na podatnika i jego żonę. Samochód posiada 5 miejsc siedzących i ładowność 735 kg.  Jest to tzw. samochód z kratką -  w chwili nabycia spełniał definicję samochodu ciężarowego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.  Po zmianie przepisów o VAT w 2011 r. auto  przestało spełniać warunki do uznania je za samochód ciężarowy. Nigdy jednak nie zostało przekwalifikowane na samochód osobowy, bo wiąże się to z kosztami przebudowy i wizytami na stacji kontroli pojazdów, co w sytuacji podatnika byłoby dużym obciążeniem. Samochód jest mu bardzo potrzebny z powodu ciągłego przewożeniu wózka inwalidzkiego.

Na zabiegi dawną ciężarówką

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawy o PIT) od dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatnicy mogą odliczać kwoty wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Odliczenie przysługuje w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.

Na tej podstawie podatnik chciałby odliczać koszty używania Renault Kangoo związane z jego dowozem na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. We wniosku o indywidualną interpretację podatkową stwierdził, że ma do tego prawo, gdyż tego faktycznie auta używa do celów rehabilitacyjnych. Jest ono konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu osób i nie spełnia definicji samochodu ciężarowego.

Przesądza definicja auta osobowego

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Argumentował, że  na potrzeby ustawy o PIT pojęcie samochodu osobowego definiuje art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2011 r. Nr 102, poz. 585 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem samochodem osobowym jest pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Jest pięć wyjątków. Do samochodów osobowych nie zalicza się:

- pojazdu samochodowego z jednym  rzędem siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,

- pojazdu samochodowego z więcej niż jednym rzędem siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,

- pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,

- pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

- pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym.

W przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie tych wymagań (oprócz ostatniego) musi być stwierdzone badaniami w okręgowej stacji kontroli pojazdów i potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz stosowną adnotacją w dowodzie rejestracyjnym pojazdu.