Urszula i Zbigniew G. nabyli od Skarbu Państwa prawo wieczystego użytkowania gruntów położonych w Myśliborzu oraz prawo własności znajdujących się na tych gruntach budynków i budowli. Umowa została unieważniona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, jednak małżonkowie nie wydali nieruchomości jej właścicielowi. Nadal mieszkali na niej i władali gruntem i budynkami. Burmistrz gminy Myślibórz wysłał im więc decyzję w sprawie ustalenia wysokości podatku od nieruchomości. Małżonkowie uznali, że nie muszą go płacić. Argumentowali, że przysługuje im prawo retencji (zatrzymania), czyli odmowy wykonania wyroku sądu i wydania nieruchomości Skarbowi Państwa do czasu, gdy ten nie zaspokoi lub nie zabezpieczy wykonania ich roszczeń z innego tytułu. Zdaniem państwa G. „retencjonista” nie został wymieniony w przepisach prawa jako podmiot zobowiązany do uiszczania podatku od nieruchomości.
Małżonkowie wnieśli zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie. SKO uznało jednak, że państwo G. są posiadaczami samoistnymi nieruchomości, gdyż faktycznie władają gruntami należącymi do Skarbu Państwa, choć nie mają do tego tytułu prawnego. W myśl art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych posiadacze samoistni są podatnikami podatku od nieruchomości. – Obowiązek w tym podatku dotyczy, oprócz innych grup posiadaczy samoistnych (np. właścicieli), także retencjonistów władających faktycznie gruntem Skarbu Państwa – stwierdziło SKO.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl
