Immunitet sędziowski: jest luka w prawie, ale...

Ze względu na doniosłość znaczenia zagadnienia dla praktyki orzeczniczej sądów dyscyplinarnych SN zdecydował o podjęciu uchwały, w której uznał, iż luka w przepisach ustawy o ustroju sądów powszechnych nie oznacza, że k.p.k. nie ma zastosowania w postępowaniach immunitetowych. SN zaznaczył, że przepisy procedury karnej mają zastosowanie jedynie w zakresie koniecznym do zachowania funkcjonalności i standardów rzetelnego procesu.

Koronnym argumentem SN było uznanie, że w razie przyjęcia odmiennego stanowiska doszłoby do nieuzasadnionego różnicowania zasad odpowiedzialności sędziów sądów powszechnych i wojskowych (w wypadku tych ostatnich ustawa przewiduje wprost odesłanie w zakresie nieuregulowanym do k.p.k.). Ze względu na represyjny charakter postępowania immunitetowego oraz różnicowanie sytuacji podmiotów znajdujących się w podobnej sytuacji istniało zagrożenie nadmiernego ograniczenia zasady równości wobec prawa, wyrażonej w art. 32 konstytucji.

[srodtytul]Znaczenie uchwały[/srodtytul]

[b]W obecnym stanie prawnym odpowiednie stosowanie przepisów k.p.k. w postępowaniach o uchylenie immunitetu sędziowskiego jest możliwe drogą analogii, co nie zawsze jest w pełni wykonalne.[/b] Sam SN w ostatnim zdaniu omawianej uchwały stwierdził, że w kwestii możliwości wznowienia postępowania zakończonego uchwałą o uchyleniu sędziemu immunitetu przepisy k.p.k. mogą nie znaleźć zastosowania. Problem ten wystąpił przecież w przytoczonym postanowieniu SN z 29 października 2008 r.

[b]Sytuacja, w której SN w przeważającej części uzasadnienia uchwały argumentuje za odpowiednim stosowaniem przepisów o postępowaniu dyscyplinarnym i k.p.k. w postępowaniach immunitetowych, po czym w ostatnim zdaniu aprobuje stanowisko wyrażone w postanowieniu z października 2008 r., zmusza do postawienia kilku pytań. Po pierwsze: jaką rolę w praktyce sądów dyscyplinarnych odgrywać będzie analizowana uchwała? Po drugie: w jakim dokładnie zakresie k.p.k. będzie w takich postępowaniach stosowany? Wydaje się jednak, że odpowiedzi na nie należy poszukiwać w kolejnych orzeczeniach sądów dyscyplinarnych.[/b]

[i]Barbara Grabowska, Artur Pietryka - współpracownicy Programu Spraw Precedensowych HFPCz[/i]