Od niewielkiej altany w ogródku podatku płacić nie trzeba

Użyte w ustawie określenie „budynek” oznacza obiekt budowlany w rozumieniu prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Podstawę opodatkowania stanowi dla budynków lub ich części powierzchnia użytkowa. Jest to powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych, przy czym za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.

Altana posadowiona jest w ogrodzie działkowym. Zgodnie z art. 7 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zwolnieniu od podatku od nieruchomości podlegają m.in. budynki położone na terenie rodzinnych ogrodów działkowych nieprzekraczające norm powierzchni ustalonych w prawie budowlanym dla altan i obiektów gospodarczych, z wyjątkiem zajętych na działalność gospodarczą. Altana na działce w rodzinnym ogrodzie działkowym musi posiadać powierzchnię zabudowy do 25 mkw. w miastach i do 35 mkw. poza granicami miast.

Altana w tej sprawie znajduje się poza granicami miasta, tak więc, aby być zwolnioną od podatku od nieruchomości, musi posiadać powierzchnię nieprzekraczającą 35 mkw. Organy stwierdziły, że powierzchnia altany przekracza tę wielkość, gdyż doliczyły powierzchnię tarasu. [b]Aby jednak wliczyć do powierzchni użytkowej altany taras, musiałby być on wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych. W tej sprawie tak nie było. Taras jedynie z dwóch stron jest zabudowany ścianami altany, natomiast z pozostałych dwóch stron jest otwarty[/b].