Tak wynika z [b]wyroku WSA w Poznaniu z 17 września 2009 r., (III SA/Po 46/09)[/b].
Podatnik wskazał w informacji IN-1 jako przedmiot opodatkowania altanę. Zdaniem wójta gminy przekraczała ona normę powierzchni ustalonej art. 29 ust. 1 pkt 4 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=940D27DB3F678318FE0E6356FC8D93CF?id=183262]prawa budowlanego[/link], co powodowało ustalenie podatku od nieruchomości. Podatnik odwołał się. Jednak bezskutecznie. Samorządowe kolegium odwoławcze utrzymało bowiem w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Podatnik złożył więc skargę do sądu.
[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]
WSA skargę uwzględnił. Przypomniał, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1, 2, 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=A2D32413B7A25A6B3C24352A2E2299D5?id=182297]ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. DzU z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zm.)[/link] opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają nieruchomości i obiekty budowlane takie, jak grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, użytkownikami wieczystymi gruntów .
