Jaki podatek od gruntów po zlikwidowanej linii kolejowej

[b]Tak orzekł WSA w Szczecinie 30 kwietnia 2009 r. (I SA/ Sz 20/09).[/b]

W deklaracji na podatek od nieruchomości spółka zadeklarowała do opodatkowania grunty pozostałe po zlikwidowaniu linii kolejowej, stosując stawkę jak dla „gruntów pozostałych”. Organ podatkowy to zakwestionował, wskazując, że grunty podlegają opodatkowaniu według stawki przewidzianej dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Spółka w odwołaniu wskazała, że stan techniczny gruntów nie pozwala na ich wykorzystanie w działalności.

Samorządowe kolegium odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Spółka wniosła więc skargę do szczecińskiego WSA, wskazując na niewłaściwe zastosowanie art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

WSA uchylił decyzję SKO. Stwierdził, że aby ocenić, czy grunty posiadane przez przedsiębiorcę, pozostałe po zlikwidowanej linii kolejowej, mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, pamiętać należy, że linia kolejowa jest budowlą.[b] Jej likwidacja oznacza, że budowla ta nie może być wykorzystywana w działalności gospodarczej ze względów technicznych, a nie tylko ekonomicznych, co uzasadnia zastosowanie wobec nich niższej stawki podatku od nieruchomości[/b].

[i]Ewa Nowicka, Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Anna Minkner, konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Katowicach)[/b]

Komentowane orzeczenie WSA jest kolejnym pozytywnym wyrokiem, potwierdzającym, że likwidacja budowli, jaką jest linia kolejowa, skutkuje tym, że budowla ta nie może być wykorzystywana w działalności gospodarczej ze względów technicznych, a nie tylko ekonomicznych. Zatem pozostałe po tej likwidacji grunty podlegają podatkowi od nieruchomości według stawki jak dla „gruntów pozostałych”. Wcześniej takie stanowisko zaprezentował[b] WSA w Szczecinie w wyroku z 19 lutego 2009 r. (I SA/Sz 650/08).[/b]

Z definicji zawartej w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika, że sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę m.in. gruntów skutkuje tym, że są one związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a przez to opodatkowane najwyższą stawką podatku od nieruchomości. Nie są uznawane za związane z prowadzoną działalnością gospodarczą grunty, które nie mogą być wykorzystywane w tej działalności ze względów technicznych. Pojęcie „względy techniczne” nie zostało wyjaśnione w ustawie.

Organy podatkowe wskazywały do tej pory, że taka techniczna niezdatność może wystąpić tylko w niektórych sytuacjach, np. chemicznego, radioaktywnego czy bakteriologicznego skażenia gruntu, które w efekcie uniemożliwi jego użytkowanie[b] (pismo Ministerstwa Finansów z 13 marca 2003 r., LK-272/LP/03/PP)[/b].

Komentowany wyrok WSA, podobnie jak poprzedni z 19 lutego 2009 r., złagodził niezwykle restrykcyjne stanowisko władz podatkowych w tym zakresie. Zasługuje na pozytywną ocenę, gdyż poszerza katalog sytuacji, w których przedsiębiorcy mają możliwość skorzystania z preferencyjnego opodatkowania gruntów.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na możliwość zwolnienia, które ustawodawca wprowadził od 1 stycznia 2008 r. w art. 7 ust. 1 pkt 1a ustawy dla gruntów, budynków i budowli pozostałych po likwidacji linii kolejowych do czasu przeniesienia ich własności. Zwolnienie takie przysługuje po spełnieniu określonych warunków oraz nie może trwać dłużej niż przez trzy lata od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym decyzja stała się ostateczna lub weszło w życie rozporządzenie, wyrażające zgodę na likwidację linii, wydane w trybie przewidzianym w przepisach o transporcie kolejowym.