Na koszty adwokackie należne od państwa nie można się żalić

Wątpliwość powstała na tle art. 394 § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=2DC28F17C546A7C894FA858C0D77381C?id=70930]kodeksu postępowania cywilnego[/link] ograniczającego możliwość kwestionowania postanowień oraz zarządzeń przewodniczącego wydanych w pierwszej instancji.

Zasada w nim przyjęta jest taka, że zażalenie przysługuje na postanowienia kończące postępowania w sprawie, a ponadto na postanowienia i zarządzenia wyczerpująco wskazane w 12 punktach tego przepisu. [b]Możliwość zaskarżenia w zażaleniu postanowienia przyznającego adwokatowi zwrot kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu nie została w nim w wprost wymieniona.[/b]

Można zatem uznać, że skoro ze względu na wskazaną zasadę niedopuszczalne jest zażalenie na takie postanowienie, to niedopuszczalne jest również kwestionowanie go w apelacji.

Zdaniem sądu II instancji przemawia za tym również fakt, że rozstrzygnięcie w części mówiącej o kosztach pomocy adwokackiej w ogóle nie dotyczy skarżącego – uczestnika postępowania (Michała Ł.), lecz jego obrońcy z urzędu i Skarbu Państwa, który ma wypłacić adwokatowi tę należność.

Za poglądem przeciwnym przemawia m.in. to, że w art. 294 pkt 9 kodeksu postępowania cywilnego wymieniono wśród postanowień, na które przysługuje zażalenie, postanowienia w kwestiach bardzo podobnych do tej, o którą chodzi w tej sprawie, np. o zwrot opłaty i zaliczki, obciążenie kosztami sądowymi, jeśli strona nie składa środka zaskarżenia co do istoty sprawy.

Jednakże w uchwale podjętej dla rozstrzygnięcia przedstawionej wątpliwości Sąd Najwyższy uznał za słuszne pierwsze z przedstawionych stanowisk. Stwierdził bowiem, że [b]niedopuszczalna jest apelacja uczestnika postępowania w części dotyczącej rozstrzygnięcia o kosztach pomocy prawnej udzielonej z urzędu, gdy zostały one przyznane pełnomocnikowi od Skarbu Państwa[/b].