Dyrektor Izby Celnej w Przemyślu zwolnił Henryka C. ze służby. Decyzję utrzymał w mocy szef Służby Celnej. Jako podstawę prawną zwolnienia wskazano art. 105 pkt 10 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=D22F02DC9B4548D28B72ABC8832DA237?id=328165]ustawy o Służbie Celnej[/link], który uprawnia do zwolnienia ze służby po upływie 12 miesięcy zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych, jeśli nie ustały przyczyny będące podstawą zawieszenia (funkcjonariusz od dwóch lat był zawieszony z powodu podejrzenia korupcji). Jako faktyczną podstawę zwolnienia wskazano niedopełnienie obowiązków służbowych i wynikające z tego konsekwencje dla Służby Celnej.
Zwolniony celnik zarejestrował się w powiatowym urzędzie pracy i decyzją prezydenta miasta został uznany za osobę bezrobotną, ale bez prawa do zasiłku od dnia rejestracji. Prezydent uzasadnił, że funkcjonariusz w ciągu sześciu miesięcy przed zarejestrowaniem w PUP spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku służbowego bez wypowiedzenia (art. 75 ust. 1 pkt 3[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=D5901C56711E17C1CA7EA33FEBEC1846?id=269029] ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy[/link]). W myśl zaś art. 75 ust. 2 pkt 3 ustawy zasiłek przysługiwać mu będzie dopiero po upływie 180 dni od dnia zarejestrowania. Decyzję utrzymał w mocy wojewoda podkarpacki.
W skardze sądowej były celnik dowodził, że decyzję oparto na błędnych przesłankach, że sam się przyczynił do rozwiązania umowy bez wypowiedzenia, gdy tymczasem u podstaw zwolnienia leżały wyłącznie negatywne konsekwencje długotrwałego śledztwa, nie zaś wszczęcie postępowania karnego. Podnosił też, że zwolnienie w trybie art. 105 pkt 10 ustawy o Służbie Celnej nie jest zwolnieniem dyscyplinarnym, lecz najbardziej zbliżone jest do zwolnienia za wypowiedzeniem.
[b]WSA w Rzeszowie (II SA/Rz 619/10)[/b] uznał skargę za zasadną. Stwierdził, że decyzja o odmowie przyznania zasiłku narusza prawo. Sąd się zgodził, że bezpośrednią przyczyną rozwiązania stosunku służbowego nie było wniesienie aktu oskarżenia czy prowadzenie postępowania karnego, ale upływ 12 miesięcy okresu zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych, czyli przyczyna określona w art. 105 pkt 10 ustawy o Służbie Celnej. Tylko ta przesłanka powinna być zatem brana pod uwagę przy ustaleniu prawa do zasiłku dla bezrobotnych w kontekście art. 75 ust. 1 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Czas postępowania karnego nie był zależny od skarżącego, tylko od organów prowadzących to postępowanie. Nie można więc przyjąć, że rozwiązanie stosunku służbowego nastąpiło z winy celnika.
Nie można też mówić o „winie” skarżącego wyrażającej się w niepełnieniu przez niego obowiązków służbowych i w braku efektywnego wykorzystania etatu, ponieważ zaniechanie obowiązków służbowych wynikało nie z woli funkcjonariusza, ale z decyzji dyrekcji izby celnej o zawieszeniu. Z tych względów WSA uchylił decyzję do ponownego rozpoznania.
