Sąd Najwyższy 31 marca 2011 r. trafnie przyjął w uchwale (III CZP 112/10), że roszczenia odszkodowawcze wynikające z decyzji nacjonalizacyjnych wydanych przed 1989 r. nie przedawniły się, jeśli stwierdzono ich bezprawność po 1 września 2004 r.
Znaczące wątpliwości budzi natomiast punkt drugi uchwały, zgodnie z którym jeżeli ostateczna wadliwa decyzja administracyjna została wydana przed dniem wejścia w życie konstytucji (czyli przed 17 października 1997 r.), odszkodowanie przysługujące na podstawie art. 160 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego nie obejmuje korzyści utraconych wskutek jej wydania, choćby ich utrata nastąpiła po wejściu w życie konstytucji.
Sąd Najwyższy przesądził, iż do dochodzenia wyżej opisanych roszczeń stosuje się w szczególności uchylony art. 160 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego Przepis ten stanowił, iż stronie, która poniosła szkodę na skutek wydania bezprawnej decyzji, służyło roszczenie o odszkodowanie za poniesioną rzeczywistą szkodę, chyba że ponosiła ona winę za powstanie okoliczności wymienionych w tym przepisie.
Przez wiele lat uznawano w orzecznictwie, że pojęciem adekwatnym do rzeczywistej szkody jest pojęcie straty, przeciwstawne pojęciu korzyści możliwej do osiągnięcia przez poszkodowanego, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Poszkodowany bezprawną decyzją mógł zatem dochodzić tylko straty z wyłączeniem utraconych korzyści.
Problemem konstytucyjności art. 160 § 1 k. p. a. i opisanego wyżej ograniczenia wysokości odszkodowania zajmował się w 2003 roku Trybunał Konstytucyjny, odpowiadając w szczególności na pytanie prawne sądu.
