Trybunał wskazał, że w świetle dyrektywy 93/13 sąd krajowy powinien mieć możliwość zastosowania środka tymczasowego w postaci zabezpieczenia roszczeń konsumentów na czas trwania postępowania sądowego poprzez zawieszenie obowiązku spłaty comiesięcznych rat kapitałowo-odsetkowych.
W wyroku podkreślono jednak, że konieczność udzielenia zabezpieczenia musi być oceniana przez pryzmat zapewnienia pełnej skuteczności przyszłego orzeczenia w przedmiocie potencjalnie abuzywnego postanowienia umownego, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy. Dodatkowo TSUE podkreślił konieczność zbadania przez sąd krajowy, że istnieją wystarczające przesłanki wskazujące na to, iż rozpatrywane warunki umowne są nieuczciwe, i że zwrot kwot zapłaconych przez danego konsumenta na podstawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym umowy kredytu jest w ten sposób prawdopodobny.
Przesłanki przepisów krajowych warunkujące możliwość zastosowania środka tymczasowego w postaci zabezpieczenia powództwa nie mogą zatem naruszać skuteczności ochrony konsumenta zagwarantowanej dyrektywą 93/13, w tym być mniej korzystne niż uregulowania europejskie, jak również poważnie utrudniać realizacji uprawnień przyznanych przez prawo UE.
Czytaj więcej
Banki nie mogą żądać od kredytobiorców wynagrodzenia za korzystanie z kapitału - wynika z dzisiejszego wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE. Czekały na niego tysiące frankowiczów, którzy wygrali z bankami spory o klauzule abuzywne i sądy unieważniły im umowy kredytowe.
Jak wskazał Trybunał w ślad za stanowiskiem przedstawionym przez sąd odsyłający i rząd polski, przesłanka „interesu prawnego”, jako jedna z warunkujących możliwość udzielenia zabezpieczenia roszczeń zgodnie z art. 730 (1) k.p.c., może być interpretowana w sposób zgodny z prawem europejskim, tym samym nie utrudnia ona wykonywania uprawnień zagwarantowanych przez ustawodawcę europejskiego. Biorąc pod uwagę całość rozważań TSUE przypomnieć należy, że przy ocenie „interesu prawnego” w udzieleniu zabezpieczenia nie można pomijać sytuacji drugiej strony postępowania, która miałaby zostać obowiązana do znoszenia środka tymczasowego na czas trwania postępowania.
