W sporze dotyczącym naruszenia wyłącznego prawa wynikającego ze wspólnotowego znaku towarowego, prawo zakazania osobom trzecim używania takiego znaku towarowego obejmuje każdą osobę trzecią, w tym właściciela zarejestrowanego później wspólnotowego znaku towarowego, bez konieczności wcześniejszego unieważnienia takiego znaku.
Czy właściciel wcześniej zarejestrowanego znaku towarowego może żądać zakazania używania właścicielowi znaku później zarejestrowanego? Czy też możliwość ta przysługuje mu dopiero po uprzednim unieważnieniu tego ostatniego znaku towarowego?
Do niedawna odpowiedzi na te pytania nie były oczywiste. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w orzeczeniu C-561/11 z dnia 21 lutego 2013 roku, rozwiał wątpliwości interpretacyjne dotyczące art. 9 ust. 1 rozporządzenia o wspólnotowych znakach towarowych nr 207/2009. Trybunał określił krąg osób, którym właściciel zarejestrowanego znaku towarowego może zakazać używania w obrocie handlowym identycznego lub podobnego oznaczenia. Wg Trybunału uprawnienie to przysługuje również wobec właściciela znaku towarowego zarejestrowanego później.
Jak się okazuje, przypadki, w których zostaną zarejestrowane dwa identyczne lub podobne znaki towarowe zdarzają się w praktyce. Dzieje się tak, chociaż oznaczenia na etapie rejestracji poddawane są szczegółowej ocenie merytorycznej, a w terminie 3 miesięcy od daty opublikowania zgłoszenia nowego znaku towarowego, osoby trzecie mają prawo do zgłoszenia sprzeciwu (w tym właściciele wcześniej zarejestrowanego znaku).
Stąd wyrok ten może mieć istotne znaczenie dla praktyki, w szczególności gdy właściciel znaku nie wniósł w terminie sprzeciwu czy też – tak jak miało miejsce w sprawie będącej przedmiotem orzeczenia – gdy sprzeciw taki nie spełnił warunków formalnych i w konsekwencji nie został poddany ocenie merytorycznej.
