Marks kontratakuje

Idąc urzędniczym szlakiem – w „Rzeczpospolitej” tekst o tym, że marszałek województwa lubelskiego chce, by co 10 jego podwładny nie przychodził do pracy, ale w niej zostawał. To nie kolejny atak brutalnego kapitalizmu! Zamiast chodzenia do urzędu, marszałek chce by pracowali z domu. Biję się w piersi i przyznaję do utrwalonego zwątpienia w możliwość, by administracja publiczna, była awangardą przemian społecznych. Bo o telepracy od lat piszę się artykuły, opracowania i prace dyplomowe o wspólnej tezie – telepraca to przyszłość i jest nieunikniona. I gdy wydawało się, że przyszłość się oddala, okazuje się, że na Lubelszczyźnie jest w zasięgu ręki. Pozazdrościć. Lenin i telepraca, oprócz „Kapitału” Marksa mają w tym przypadku jeszcze jedną rzecz wspólną – pieniądz. On z kolei łączy się znów z Marksem. W Lublinie telepraca to sposób na oszczędności. Pół miliona złotych rocznie.

W „Gazecie Wyborczej” urzekł mnie lead tekstu w dziale naukowym: „To nie planet brakuje w kosmosie, ale wyobraźni, żeby je objąć rozumem”. Nie zaglądając w kosmos, a do podręczników historii, w ogóle trzeba przyznać, że ludzkości brakuje wyobraźni. Nie mieszczą się w niej nawet skutki reformy emerytalnej lub jej zaniechania. Pojedynczym jednostkom nie można tego na szczęście zarzucić. W końcu pomysłu z rozpylaniem mgły, wątły umysł nie mógł wymyślić.

Z innej beczki i innej gazety, ale na ten sam temat – rozumu i wyobraźni. „Od 17 listopada tego roku wszystkie fabryki wyrobów tytoniowych w Unii Europejskiej będą musiały produkować samogasnące papierosy”. Cel – ograniczenie liczby pożarów. Jako zapalony (z góry przepraszam za sformułowanie) bywalec lasów, proponuję też zacząć produkcję opakowań szklanych, które zamiast działać jako soczewki po prostu „będą”. Tak zwyczajnie, bez efektów ubocznych. Ale tak naprawdę to chyba najlepiej stworzyć obywatela Unii Europejskiej z wyobraźnią. Nawet taką krótkoterminową. Takiego co nie śmieci, papierosów w lesie nie wyrzuca (a najlepiej ich nie pali, bo rak płuc tylko na to czeka), a butelki wrzuca do otworu z napisem „opakowania szklane”. Jak Państwo myślą – damy radę?