Można znaleźć wiele absurdalnych reakcji władz wynikających z bezsilności i gniewu. W moim rankingu przoduje zdecydowanie perski władca Kserkses, który w 483 r. p.n.e kazał wymierzyć 300 batów morzu, gdy sztorm zerwał zbudowany z papirusu i lnu most przez cieśninę Hellespont. Ten ówczesny cud techniki miał służyć przeprawie wielkiej armii maszerującej na Grecję. Czy solidne wybatożenie morza przyniosło skutek? Opisujący te wydarzenia grecki historyk Herodot, w tej kwestii milczy. Przypuszczam jednak, że nie.
Mamy jednak rok 2020. Polski rząd zachowuje się podobnie. Liczy na szybką przeprawę i powrót z pieniędzmi z Brukseli, a to dzięki paru pokrętnym obietnicom w sprawie praworządności i nagłemu przypływowi sympatii do Polski w związku z jej pomocą (żeby było jasne: bardziej Polaków niż rządu) na rzecz ukraińskich uchodźców. Ale Bruksela i wspierające ją w tej sprawie niemal wszystkie państwa aż tak naiwni nie są i kiedy widzą kolejne wykręty i nowe żądania, mówią: nie. Szantaż moralny: „odpuśćcie, bo pomagamy” kończy się fiaskiem. Cóż więc robi zaskoczony i urażony takim oporem rząd? Sięga po bat.
Wybór pada na unijny plan minimalnego opodatkowania przedsiębiorstw w wysokości 15 proc. Miałoby to sprawić, że światowe koncerny płaciłyby wreszcie podatki, zamiast ukrywać je w rajach podatkowych. Mało tego. Płaciłyby je tam, gdzie wytworzyły przychody. Dla Polski to dodatkowe 3,7 mld euro wpływów z podatków. I to w sytuacji wojny w sąsiedztwie, wzrostu wydatków zbrojeniowych oraz grożącej nam recesji.
Co więcej, unijny 15-proc. CIT to krok do stworzenia takiego globalnego podatku. Tę ideę poparły już opierające się dotąd Stany Zjednoczone, a w Europie ostatni sceptycy – Szwecja i Estonia. Pomijając już uderzenie we własne korzyści w tak trudnym czasie, polskie gniewne weto oznacza przeciwstawianie się nie tylko Unii, ale w praktyce całemu światu.
Można śmiać się z Kserksesa i jego sług mozolnie tnących batami morze, ale przynajmniej w przeciwieństwie do grupki politycznych megalomanów znad Wisły był władcą prawdziwego imperium, z którym nikt w ówczesnej Europie nie mógł się równać.
