Problem w tym, że o zmianach decydować będą tylko one.
Inne kraje Wspólnoty, takie jak Polska, nienależące do tego elitarnego klubu finansowego, nie będą miały nic do powiedzenia w sprawie. A przecież decyzje te przesądzą o przyszłym kształcie całej Unii Europejskiej.
Najbardziej śmiałe reformy gospodarcze i polityczne podejmowane są zazwyczaj w kryzysie, gdy nie ma czasu na ewolucyjne programy. Pod groźbą załamania
gospodarczego przeprowadzane są zmiany, na które w innej sytuacji nie zgodziłaby się większość polityków i obywateli. Tak właśnie jest w tej chwili.
Dwa najpotężniejsze państwa eurolandu zaproponowały innym krajom strefy, by ujednolicić zasady polityki gospodarczej, ustanowić wspólne władze, a nawet wprowadzić razem nowy podatek (od operacji finansowych). To korzystne rozwiązania. Pytanie, co to oznacza dla zewnętrznego obserwatora.
