[b]Opinia Anity Turek - radcy prawnego w Kancelarii Gardocki i Partnerzy Adwokaci i Radcowie Prawni[/b]
Kwestie te reguluje [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=133092]ustawa z 26 października1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkalnego (DzU 2000 r., nr 98, poz. 1070 ze zm.)[/mail]. W sprawach w niej nieuregulowanych trzeba sięgnąć po ustawę z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów oraz przepisy kodeksu cywilnego dotyczące najmu. Warto też pamiętać, że szczegółowe kryteria i tryb przeznaczania mieszkań dla konkretnych najemców określa umowa spółki albo statut danego towarzystwa.
Pytanie, niestety, nie jest precyzyjne, nie podaje daty, kiedy doszło do zawarcia umowy najmu ze zmarłym najemcą. Tymczasem jej ustalenie jest bardzo ważne. Przed 1 stycznia 2005 r. najemca lokalu nie mógł być jednocześnie partycypantem, czyli osobą, która zawarła z towarzystwem umowę partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego i mającą prawo do wskazania najemcy lokalu mieszkalnego w TBS. Takimi partycypantami były najczęściej osoby bliskie lub zakłady pracy. Dopiero po tej dacie zmieniły się przepisy ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego. Dzięki temu najemca może być jednocześnie partycypantem.
Towarzystwo może wynająć lokal mieszkalny wyłącznie osobie fizycznej, jeżeli ona sama oraz osoby zgłoszone przez nią do wspólnego zamieszkania w dniu objęcia lokalu nie posiadają tytułu prawnego do innego lokalu. Jeżeli następnie taki najemca umiera, to przede wszystkim trzeba się zorientować, kogo zgłosił do wspólnego zamieszkiwania.
Jest to ważne, ponieważ to ta osoba ma prawo mieszkać w lokalu, bez konieczności zawierania nowej umowy najmu, gdyż posiadała status najemcy w chwili zgłoszenia ich do wspólnego zamieszkiwania.
