Realizacja roszczeń frankowiczów przed sądami

Wciąż wiedza na temat przysługujących wobec banków roszczeń jest znikoma. W ostatnim czasie pojawiły się opinie i orzeczenia, w świetle których znaczna cześć frankowiczów może liczyć na pozytywne rozstrzygnięcia sądów. Zaczyna dominować pogląd, że po tzw. całkowitym odfrankowieniu kredytu, po kursie z dnia ich zaciągnięcia (wtedy kurs CHF wynosił ok. 2 zł), dalsza jego spłata powinna następować przy zachowaniu oprocentowania według stawki LIBOR CHF, średnio ok. 40 % niższej niż WIBOR. Potwierdził to pośrednio rzecznik generalny TSUE w opinii z 14 V 2019 r. w sprawie Dziubak. Podobne stanowisko wyraziło też biuro analiz Sądu Najwyższego w opracowaniu „Kredyty walutowe. Węzłowe zagadnienia", jak i SN w wyrokach: z 24 X 2018 r., II CSK 632/17, z 27 II 2019 r., II CSK 19/18, z 4 IV 2019 r., III CSK 159/17 oraz z 9 V 2019 r., I CSK 242/18. Zainteresowanie tą problematyką spowodowane zostało wzrostem kursu CHF do poziomu 4 zł. Tym bardziej, że obiecane ustawy (z 26 VIII 2001 r. tzw. antyspreadowa oraz z 9 X 2015 r. o wsparciu niektórych kredytobiorców znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, znowelizowana 22 VII 2019 r.), poza umożliwieniem spłaty kredytu bezpośrednio w CHF i ubiegania się o pożyczkę do 2 tys zł miesięcznie (skorzystało z niej 833 osób) w żaden znaczący sposób nie poprawiły sytuacji frankowiczów. Jedynym skutecznym sposobem odzyskania nadpłaconych bankowi kwot jest więc droga sądowa.