Axel Springer w dołku

Źle się dzieje w wydawnictwie Axela Springera. Wartość akcji lidera niemieckiego rynku prasowego w ciągu roku spadła o prawie połowę, do poziomu 75 euro. Po kilku tłustych latach koncern zanotował w tym roku straty w wysokości 288 mln euro. Na dzisiejszym walnym zgromadzeniu akcjonariuszy szef koncernu Mathias Döpfner usłyszy sporo głosów krytycznych, ale raczej utrzyma stanowisko.

– Kierownictwo koncernu zawiodło na całej linii, ale nie jest to jeszcze powód do tego, aby domagać się jego odwołania – mówi Michael Hasenkamp, jeden z akcjonariuszy. Powodem niezadowolenia akcjonariuszy jest fatalna decyzja szefa koncernu, który w ubiegłym roku przeforsował decyzję kupna udziałów w firmie pocztowej PIN Group AG. Kosztowało to 572 mln euro, które w tym roku bilansowym trzeba było spisać na straty. PIN ogłosił upadłość po decyzji rządu o wprowadzeniu płac minimalnych w branży usług pocztowych. Strategia koncernu Springera polegająca na wyjściu poza swą tradycyjną sferę działania poniosła klęskę.

– Kłopoty Springera mają charakter przejściowy. Koncern zanotował rekordowe zyski w branży wydawniczej – przypomina Andree Blumhoff z PMG Presse Monitor. Wyniosły one 421 mln euro (EBITA), a więc 50 mln więcej niż rok wcześniej.

Dobra passa koncernu trwała nieprzerwanie od 2002 r., kiedy to na czele firmy stanął Mathias Döpfner. Akcjonariusze mu tego nie zapomnieli. W dodatku nawet w tym roku mogą liczyć na dywidendę w łącznej wysokości 122 mln euro, a więc prawie czterokrotnie wyższą niż po pierwszym roku prezesury Döpfnera w 2003 r. Zarząd spółki też nieźle zarabiał na dobrych wynikach finansowych całego koncernu. Jego płace tylko w ubiegłym roku wzrosły o ponad jedną trzecią. Zdaniem niemieckiej prasy Döpfner zarobił aż 6 mln euro.

– Obecny rok będzie stał pod znakiem konsolidacji w tradycyjnym obszarze naszego działania. Przyszły wzrost łączymy z ekspansją zagraniczną i rynkiem elektronicznym – zapowiada Döpfner. Konkretów nie chce ujawnić. Obecnie jedna piąta obrotów firmy przypada na działalność zagraniczną. Na media elektroniczne niecałe 6 proc. W sumie w 30 krajach Springer wydaje 170 tytułów. W Polsce trzy dzienniki oraz dziesięć czasopism. Obroty w Polsce wzrosły o 6,4 proc. Większy skok przychodów na rynkach wschodnich firma zanotowała jedynie w Rosji.

Pomimo to rynek niemiecki na długo pozostanie podstawowym terenem działania Springera. Koncern jest niekwestionowanym liderem na rynku gazet codziennych z udziałem sięgającym 23 proc. Niemiecki rynek prasy codziennej kurczy się jednak w tempie 2 proc. rocznie. Jeszcze szybciej, bo aż o 3,4 proc., do 3,3 mln egzemplarzy, spadła w ubiegłym roku sprzedaż flagowego okrętu całego koncernu – „Bild Zeitung”. Nie rekompensuje tego nawet czteroprocentowy wzrost sprzedaży „Die Welt” oraz „Welt Kompakt”. Oba dzienniki mają łączny nakład 273 tys. egzemplarzy. Springer nadal liczy na sukces wydawanego w formie tabloidu „Welt Kompakt”, mniejszego brata bliźniaka „Die Welt”. Tytuł ma już prawie 100 tysięcy nakładu i sprzedawany jest w wielu dużych miastach. Gazeta jest skierowana zwłaszcza do młodszego pokolenia czytelników.

prof. Barbara Thomass, ekspert prasowy Ruhr Universitat

Rz: Czy finansowe kłopoty koncernu Axel Springer zagrażają jego wiodącej pozycji na rynku niemieckiej prasy?

Barbara Thomass: Nie sądzę. Koncern popełnił w ostatnich latach wiele błędów. Nie udało się przejęcie grupy TV ProSieben Sat 1 i nie powiodła się próba dywersyfikacji działalności poprzez rozszerzenie jej o rynek usług pocztowych. Zamysł był dobry i polegał na wchłonięciu grupy pocztowej z myślą, że da się ją w przyszłości wykorzystać do dystrybucji własnej produkcji. Nie udało się tego dokonać z wielu przyczyn niezależnych od samego koncernu. Wydawcy prasowi poszukują gorączkowo nowych źródeł dochodów.

Czy w przypadku Springera ma to związek ze spadkiem sprzedaży „Bilda” będącego głównym źródłem wpływów koncernu?

Spadek zainteresowania czytelników „Bildem” jest zjawiskiem, które dotyczy właściwie całej prasy bulwarowej. Coraz trudniej jej konkurować z podobnymi formatami rozwijanymi w szybkim tempie przez telewizję. Wszystkie kanały posiadają tego rodzaju programy. Są szybsze, tańsze i nierzadko ciekawsze niż prasa drukowana.