Czeski komiks zainspirowany arcydziełami filmowymi

„Biały Potok” wypłynął w śląskich Karkonoszach cztery lata temu. Bohaterem pierwszego tomu trylogii czeskich autorów Jaroslava Rudisa i Jaromira 99 jest kolejarz Alois Nebel.

Jego nazwisko po niemiecku znaczy „mgła”, czytane zaś wspak oznacza „życie”.

Ten niezbyt rozgarnięty pracownik czeskich kolei zrobił w swej ojczyźnie karierę: w 2005 roku na jego przygodach oparto sztukę teatralną, obecnie trwają prace nad adaptacją filmową.

Syn i wnuk kolejarzy. Kocha swoją robotę, a jego jedyną lekturą są rozkłady jazdy z ostatniego stulecia.

Byłby nudziarzem, gdyby nie… momenty zaćmy. Wówczas Alois odjeżdża z rzeczywistości, cofa się w czasie o dziesiątki lat. Powraca ta sama scena: mgła (aluzja do nazwiska) i wyłaniające się z niej pociągi pod specjalnym nadzorem (nawiązanie do filmu Menzla).

Transporty, które Nebel nadzoruje, różnią się od siebie. Raz jest to przewóz rannych Niemców z frontu II wojny światowej, kiedy indziej – ołowiane trumny z ofiarami sowieckiego systemu.

Wszystko ma historyczne uzasadnienie – akcja rozgrywa się na polsko-czeskim pograniczu, na terenach, które wielokrotnie zmieniały właścicieli lub decydentów.

Niestety, dar jasnowidzenia komplikuje Aloisowi życie – trafia do zakładu zamkniętego. Tam wiedzie żywot jeszcze bardziej pozbawiony atrakcji niż praca w dworcowej dyżurce.

Autorzy „Białego Potoku” kokietują młodych i niewymagającychodbiorców

Jedyną odmianą staje się Niemy, którego nawet elektrowstrząsy nie zmuszą do otwarcia ust. Znów odniesienie do filmowej klasyki o czeskim rodowodzie – do „Lotu nad kukułczym gniazdem” Formana.

Nie łudźmy się jednak, że Rudis wspina się na podobne wysokości. Jego loty są niskie. Kokietuje młodych i niewymagających odbiorców, którzy wiedzą mniej więcej tyle, że „Niemiaszek” i „Rusek” znaczy wróg.