Była kobietą niezwykłą. Ekstrawagancką, niezależną, łamiącą konwenanse epoki wiktoriańskiej. Kobietą o silnym charakterze, której dewizą było żyć pełnią życia. A jednocześnie wrażliwą, przeżywającą depresje, zmuszoną mierzyć się z przeciwieństwami losu, osobistymi tragediami i chorobą.
Urodziła się w 1885 roku w zamożnej mieszczańskiej rodzinie. Od dziecka pisała i rysowała. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Kopenhadze, a także w Anglii, Szwajcarii, Włoszech i Francji.
Jako pisarka debiutowała opowiadaniami w prasie, gdy miała 22 lata. Publikowała pod męskimi pseudonimami: Isak Dinesen, Pierre Andrezel i Osceola, bo nie chciała, by zaliczano jej twórczość do literatury kobiecej .
Miała 28 lat, kiedy w 1914 roku poślubiła swego kuzyna Brora von Blixena, choć naprawdę kochała jego brata bliźniaka. Za jej majątek kupili farmę kawy w Kenii. Mąż zaczął ją zdradzać zaraz po ślubie. W 1921 wystąpiła o separację, a 4 lata później o rozwód. Odtąd prowadziła plantację sama. Rodzinie nie przyznawała się, że mąż zaraził ją syfilisem. Mówiła jedynie, że podjęła leczenie z powodu tajemniczej gorączki tropikalnej.
