Barbara Hershey – triumfalny powrót gwiazdy

Zadebiutowała w połowie lat 60. Miała zadatki na wielką gwiazdę, ale w latach 70. burzliwy romans z aktorem i późniejszym guru filmów kung-fu Davidem Carradine'em pochłonął ją tak bardzo, że omal nie zrujnował kariery. Sukcesy przyszły stosunkowo późno – pod koniec lat 80. Dekadę później o Hershey znów zrobiło się cicho. No, może niezupełnie – ale zamiast ról komentowany był jej związek z młodszym o 21 lat aktorem Naveenem Andrews, znanym z serialu „Zagubieni"...

Na triumfalny powrót Hershey musiała zaczekać do roli Eriki w „Czarnym łabędziu" (2010).

– Wiele osób uzna Erikę za okropną matkę, ale ja uważam, że ma ona za sobą trudne, wyniszczające doświadczenia – powiedziała w jednym z wywiadów. – Kocha córkę, ale jednocześnie obsesyjnie pragnie jej sukcesu, choć wie, że dziewczyna ma delikatną psychikę. Chce, by córka się usamodzielniła, ale też nie chce zostać sama. W tej postaci jest mnóstwo sprzeczności. Każdy to zna z własnego doświadczenia. Pracę nad rolą zawsze zaczynam od spojrzenia w głąb siebie...

Kreacja w „Czarnym łabędziu" spodobała się krytykom i przyniosła aktorce m.in. nominację do prestiżowej brytyjskiej nagrody BAFTA.

Naprawdę nazywa się Barbara Lynn Herzstein. Urodziła się 5 lutego 1948 roku w Hollywood, w rodzinie o żydowsko-irlandzkich korzeniach. O aktorstwie marzyła od dziecka, ale była tak nieśmiała, że w szkole zastanawiano się, czy nie jest głuchoniema. Dzięki pomocy jednego z nauczycieli znalazła agenta i – mając 17 lat – zaczęła występować w telewizji, m.in. w serialu „Córka farmera".

W 1968 roku Hershey zadebiutowała na dużym ekranie w komediodramacie „With Six You Get Eggroll". Rok później zagrała w kontrowersyjnym „Ostatnim lecie", a na planie westernu „Heaven with a Gun" poznała Davida Carradine'a. Romans szybko zyskał rozgłos, zresztą para lubiła prowokować, m.in. śmiałą sesją dla „Playboya". Komentarze, głównie złośliwe, wzbudził też nowy artystyczny pseudonim aktorki – Seagull, czyli mewa, co miało być wyrazem hołdu dla ptaka, który zginął podczas zdjęć do „Ostatniego lata"...

W 1970 roku wcieliła się w hippiskę w „The Baby Maker" i z tą rolą była utożsamiana przez kilka kolejnych lat. Razem z Carradine'em wystąpiła m.in. w „Wagonie towarowym Bertha" (1972) Martina Scorsese, ale zaraz potem urodziła dziecko i pojawiała się na ekranie już tylko sporadycznie, m.in. w filmach kung-fu.

Ten okres aktorka uzna po latach za najgorszy w karierze. Kryzys przeżywał też jej związek z Carradine'em, okazało się bowiem, że partner notorycznie ją zdradzał, co ostatecznie doprowadziło do rozstania w połowie lat 70.

Barbara wróciła do nazwiska Hershey i skupiła się na pracy, ale początkowo nie miała szczęścia do ról. Większość przeszła bez echa, nawet „In the Glitter Palace" (1977), gdzie zagrała lesbijkę. Kolejna dekada zaczęła się obiecująco – Hershey wystąpiła m.in. w komedii „Kaskader z przypadku" (1980), horrorze „Istota" (1982) i dramacie „Urodzony sportowiec" (1984) z Robertem Redfordem.

Za rolę Lee w filmie Woody'ego Allena „Hannah i jej siostry" (1986) była nominowana do nagrody BAFTA. Dwa razy z rzędu została uhonorowana Złotą Palmą dla najlepszej aktorki na festiwalu w Cannes – za „Cichych ludzi" (1987) i „Świat na uboczu" (1988). W 1988 roku wystąpiła jako Maria Magdalena w głośnym „Ostatnim kuszeniu Chrystusa" (1988) Scorsese. Udział w telewizyjnym filmie „W imię miłości" (1990) przyniósł Hershey nagrodę Emmy i Złoty Glob.

Zagrała m.in. w „Upadku" (1993) z Michaelem Douglasem, potem pojawiała się głównie na małym ekranie, m.in. w „Paris Trout" (1991) i miniserii „Zatrzymać noc" (1992). W 1997 roku otrzymała nominację do Oscara dla aktorki drugoplanowej za kreację w kostiumowym „Portrecie damy" Jane Campion.

– W tym zawodzie najlepszym nauczycielem jest życie – mówi aktorka. I dodaje, że starzenie się ma jedną niewątpliwą zaletę: bogactwo doświadczeń i umiejętność traktowania tego, co nas spotyka, z dystansem.

11:14

20.10 | ale kino! | PIĄTEK

Ptak, który nie umie latać

11.30 | Cinemax | PONIEDZIAŁEK