Polski Asyż w mieście Jana Pawła II

Rozpoczynający się w niedzielę Kongres dla Pokoju „Ludzie i religie” nazywany polskim Asyżem będzie wyjątkowym wydarzeniem w polskim Kościele. Wzorem dla kongresu są przełomowe w historii Kościoła spotkania międzyreligijne w Asyżu, jakie zwołał w 1986 i 2002 r. Jan Paweł II.

Od 1987 r. organizuje je w różnych częściach świata rzymska wspólnota św. Idziego. W 1989 r. takie spotkanie odbyło się w Warszawie, ale przeszło bez echa. Tegoroczny kongres wspólnota św. Idziego przygotowała wraz z archidiecezją krakowską.

[wyimek]Dla Polski, dla Krakowa kongres będzie ważnym wydarzeniem[/wyimek]

W mieście Jana Pawła II modlić się będą i uczestniczyć w dyskusjach m.in. watykańscy hierarchowie z wicedziekanem kolegium kardynałów kard. Rogerem Etchegarayem, naczelny rabin Izraela David Rosen, wielki mufti Istambułu prof. dr Mustafa Cagrici, patriarcha Kościoła etiopskiego Albuna Paulos, przedstawiciele wielu innych religii i wyznań, a także politycy (m.in. szef Komisji Europejskiej Jose Manuel Barroso).

Najważniejszym dniem będzie wtorek. Rano uczestnicy kongresu odwiedzą obóz Auschwitz-Birkenau, a po południu w Krakowie będą się modlić o pokój. Dla przedstawicieli każdej religii i wyznania przygotowano w tym celu odrębne miejsca w różnych punktach miasta. O godz. 19 na Rynku Głównym ogłoszony zostanie apel o pokój 2009.

[b]Rz: Uczestniczył ksiądz biskup w spotkaniach w Asyżu?[/b]

biskup Tadeusz Pieronek: Niestety nie, ale śledziłem relacje z nich.

[b]Jaki jest sens takich spotkań?[/b]

Stosunek religii do siebie jest czasem tak obciążony, że samo spotkanie wywołuje zgorszenie. W Asyżu z inicjatywy Jana Pawła II zostało to przełamane na ogromną, światową skalę. Sama idea takich spotkań, w tym tego w Krakowie, jest piękna. Chodzi o to, aby ludzie się spotkali, poznali i szanowali niezależnie od tego, co myślą.

Dla Polski, dla Krakowa kongres na pewno będzie ważnym wydarzeniem. W Polsce nie mamy takiej różnorodności religii, kultur. Pokażemy się światu, a przy okazji w mieście zapełnią się hotele i dla ludzi będzie zarobek.

[b]Zapewne rozlegną się głosy, tak jak w czasie spotkań w Asyżu, że takie spotkania są niebezpieczne, bo prowadzą do pomieszania religii.[/b]

Zawsze pojawią się jacyś ludzie o wysokim mniemaniu o sobie, którzy uważają, że tylko oni jedyni są prawdziwi, a resztę należy albo ignorować, albo nawracać siłą. Ale to jest wpisane w ryzyko takich przedsięwzięć.

[b]Jakie są więc granice dialogu międzyreligijnego?[/b]

Dialog musi być prowadzony z zachowaniem własnej tożsamości. Trzeba szanować człowieka i jego poglądy, nie ingerować w to, w co on wierzy, a jednocześnie być sobą, nie przyjmować poglądów innych. Taki dialog będzie się odbywał podczas kongresu. Nie będzie wchodzenia w szczegóły, naruszania czyjejś wrażliwości. Są przecież inne płaszczyzny, które łączą.

[b]Na przykład?[/b]

Ludzi religijnych łączy odniesienie do Boga, do absolutu, czy mówiąc jeszcze ogólniej – do sfery nadprzyrodzonej. Jeżeli ktoś wierzy, jest człowiekiem religijnym, nie zatrzymuje się tylko na tym, co widzi i słyszy. On inaczej widzi sens życia. I to jest ogromne bogactwo duchowe tych ludzi. Jest i druga płaszczyzna, niezbędna do tego, by ludzie się łączyli. Chodzi o dostrzeganie człowieka w drugim i jego afirmację jako istoty, która ma takie same prawa jak ja.

[b]Spotkanie w Krakowie z modlitwą o pokój jakby uzupełnia o wymiar duchowy obchody 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej.[/b]