60 lat temu, 28 października 1965 r. 2221 ojców Soboru Watykańskiego II, zaakceptowało, przy 88 głosach sprzeciwu, treść „Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich”, nazywaną od jej pierwszych słów – „Nostra Aetate” (w naszej epoce). Częścią dokumentu był rozdział poświęcony Żydom, radykalnie zmieniający w przestrzeni kościelnej obraz tej społeczności. Co było jego treścią: zauważenie więzi chrześcijaństwa z religią Żydów, znaczenie Starego Przymierza, żydowska narodowość Jezusa, Maryi i Apostołów, odrzucenie oskarżeń o bogobójstwo i przekazu o Żydach odtrąconych i przeklętych przez Boga. Nakazywano dbałość, aby „katecheza i głoszenie Słowa Bożego” były zgodne z „prawdą ewangeliczną i z duchem Chrystusowym”. Potępiano prześladowania, opłakiwano przejawy antysemityzmu, zalecano „obustronne poznanie się”, studia, rozmowy. Taki przekaz wzmacniały i uzupełniały kolejne dokumenty Stolicy Apostolskiej na temat „Wskazówek dotyczących realizacji »Nostra Aetate«" (1974 r.) i „Właściwego przedstawiania Żydów i judaizmu w nauczaniu i katechezie” (1985 r.).