Ich wysokość określają przepisy ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.
Przy egzekucji świadczeń pieniężnych komornik ma prawo pobrać od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 15 proc. wartości wyegzekwowanego świadczenia, jednak nie niższej niż 1/10 i nie wyższej niż trzydziestokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.
Opłata będzie niższa w przypadku wyegzekwowania świadczenia wskutek skierowania egzekucji do wierzytelności z rachunku bankowego, wynagrodzenia za pracę, świadczenia z ubezpieczenia społecznego, jak również wypłacanych na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zasiłku dla bezrobotnych, dodatku aktywizacyjnego, stypendium oraz dodatku szkoleniowego.
Opłata wynosi wtedy 8 proc. wartości wyegzekwowanego świadczenia, jednak nie mniej niż 1/20 i nie więcej niż dziesięciokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.
W obu przypadkach opłata zostanie ściągnięta od dłużnika proporcjonalnie do wysokości wyegzekwowanego świadczenia.