I to był szok?

Czyja wina? Dziennikarzy? Może polityków? A może nas wszystkich? Głupi dziennikarze to „produkt" wychowania w domu, edukacji od podstawówki po wyższe uczelnie (o ile ktoś je ukończył). Wreszcie „produkt" ogólnej atmosfery intelektualnej naszego kraju. Czyli „produkt" głupich rodziców, głupich nauczycieli, głupich wykładowców, głupich nas wszystkich.

Sam prowadząc zajęcia ze studentami dziennikarstwa od jakiegoś czasu oddaję się pewnemu hobby: wymieniam się opowieściami o poziomie studentów ze znajomymi, którzy również prowadzą zajęcia na wyższych uczelniach. U mnie np. pewna studentka w życiu nie słyszała nazwiska Hermann Goering. U kolegi egzaminowany student upierał się, że PRL to synonim II RP. Był zdziwiony, że odpowiedź nie została oceniona pozytywnie. Znajoma pani doktor prowadziła zajęcia na MISH UW, w bardzo elitarnym miejscu. Wymieniła kilka lektur, które jej studenci mieli przeczytać. Usłyszała wtedy pytanie: „a które rozdziały"? Bo studenci elitarnego MISH nie czytają całych książek.

Podobne opowieści słyszałem o zajęciach na dobrym wydziale SGGW, gdzie uczono przedmiotów nie humanistycznych czy teoretycznych, ale tego jak robić dużą kasę w agrobiznesie. Mimo tak jawnej pokusy opór wobec wiedzy był tam nie do przezwyciężenia.

Wiele z tych opowieści zdążyłem już zapomnieć, ale co rusz słyszę nowe. Równie ekstremalne. Taka jest cała Polska wokół nas, nie tylko wokół dziennikarzy. I jeśli, Czcigodni Internauci, będzie wskazywać winnych, to może najpierw każdy powinien zacząć od siebie. Bowiem każdy z nas – świadomych obywateli RP – w większym lub mniejszym stopniu odpowiada za ten stan rzeczy. Co gorsza lepiej nie będzie. I to dopiero będzie szok.