Jest m.in. scenarzystą „Kanału" (1956) Andrzeja Wajdy, „Człowieka na torze"(1956), „Eroiki" (1957) i „Zezowatego szczęścia" (1960) Andrzeja Munka oraz „Krzyżaków" Aleksandra Forda (1960).
Jerzy Stefan Stawiński urodził się w 1921 r. Przed wojną rozpoczął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1939 walczył w obronie stolicy. W czasie wojny działał w konspiracji. Był żołnierzem pułku AK „Baszta". Walczył w Powstaniu Warszawskim. We wrześniu 1944 roku wraz z innymi powstańcami ewakuował się kanałami z Mokotowa do Śródmieścia. Wspomnienia tych przeżyć stały się kanwą „Kanału".
Po powstaniu trafił do niewoli i do maja 1945 przebywał w oflagu w Murnau. Potem podjął służbę w Korpusie Polskim we Włoszech; w końcu znalazł się w Anglii. Do Polski wrócił w 1947 roku; ukończył studia prawnicze.
W 1952 roku wydał debiutancką powieść „Światło we mgle". W 1955 przyjęty został do Związku Literatów Polskich. W latach 1957-65 był kierownikiem literackim zespołu filmowego „Kamera". Następnie kierownikiem artystycznym zespołów: „Panorama" (1972-74) i „Iluzjonu" (1977-81). Od 1956 członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich, w latach 1969-74 przewodniczący Sekcji Autorów.
W dorobku ma również scenariusze do „Zamachu" Jerzego Passendorfera (1958), „Akcji pod Arsenałem" Jana Łomnickiego (1977), „Godziny W" Janusza Morgensterna (1979), „Pułkownika Kwiatkowskiego" Kazimierza Kutza (1995), „Jutro idziemy do kina" Michała Kwiecińskiego (2007). Sam wyreżyserował „Rozwodów nie będzie" (1963) ze Zbigniewem Cybulskim i Magdaleną Zawadzką .
