Podwójna istotność jest kluczowym konceptem w dziedzinie raportowania zrównoważonego rozwoju, stanowiąc fundament dyrektywy CSRD (Corporate Sustainability Reporting Directive) oraz powiązanych z nią standardów ESRS (European Sustainability Reporting Standards).
Chociaż istotność w kontekście ESG jest szeroko omawiana, praktyczne wyzwania związane z jej oceną są liczne i złożone. Standardy takie jak GRI i ESRS poszerzają definicję istotności, wychodząc poza tradycyjne ujęcie materialności finansowej znane z raportowania finansowego. W kontekście MSSF (Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej), istotność finansowa jest zorientowana na to, jak informacje wpływają na decyzje ekonomiczne użytkowników sprawozdań finansowych, z naciskiem na ich potrzeby inwestycyjne i kredytowe. W odróżnieniu od tego, standardy zrównoważonego rozwoju traktują istotność jako dialog między firmą a jej interesariuszami, obejmujący zarówno wpływ działalności na społeczeństwo i środowisko, jak i odwrotnie, z dużym naciskiem na aspekty społeczne i środowiskowe.
W lutowym wydaniu dodatku „ESG: raportowanie w praktyce” został omówiony proces oceny istotności w czterech krokach na podstawie wytycznych EFRAG. W tym artykule skupimy się na wybranych ośmiu wyzwaniach, które pojawiają się na poszczególnych etapach tego procesu oraz sposobach radzenia sobie z nimi, opierając się na analizie raportów i metod opublikowanych przez praktyków w tej dziedzinie.
Przeprowadzenie badania podwójnej istotności jest złożonym, ale niezbędnym procesem dla firm dążących do zrównoważonego rozwoju. Poprzez zrozumienie wyzwań i stosowanie najlepszych praktyk, organizacje mogą efektywnie identyfikować i adresować kwestie ESG, które mają największe znaczenie dla ich działalności i społeczeństwa.
Wyzwanie 1: Integracja procesu badania istotności w ramach całej organizacji
Chociaż proces oceny istotności często funkcjonuje niezależnie od innych działów, jego prawdziwa wartość ujawnia się, gdy jest w pełni zintegrowany z całokształtem działalności przedsiębiorstwa. Traktowanie oceny istotności wyłącznie jako środka do stworzenia matrycy dla raportu zrównoważonego rozwoju jest kuszące, lecz niewystarczające. Aby proces oceny był jak najbardziej efektywny, kluczowe jest zaangażowanie pracowników z różnych działów firmy.