Pozew przeciwko gazecie "Fakt": monitorowanie władzy nie kosztem prywatności

Zapowiedział pan mecenas złożenie pozwu przeciwko Ringier Axel Springer o ochronę dóbr osobistych partnerki i córki mężczyzny ułaskawionego przez prezydenta Andrzeja Dudę. Dlaczego zaraz pozew?

Rzeczywiście złożyłem pozew przeciwko wydawcy dziennika „Fakt". Działam w imieniu dwóch kobiet, których publikacje tego pisma naruszyły ich dobra osobiste. Zdecydowaliśmy, że należy wnieść od razu pozew, ponieważ zwracanie się z wezwaniami o usunięcie skutków dotychczasowych naruszeń oraz ich zaprzestanie, wydaje się bezcelowe ze względu na to, że krzywda, która powstała w wyniku pierwszych publikacji jest nieodwracalna.

Czytaj także:

Adwokat partnerki i córki ułaskawionego złożył pozew przeciwko Ringier Axel Springer, wydawcy Faktu

Naczelna Faktu, i nie tylko ona, wskazuje, że prawem mediów jest monitorowanie decyzji prezydenta.

Sam uważam, że nie tylko prawem ale i obowiązkiem mediów jest monitorowanie wszelkich decyzji organów władzy publicznej, w tym prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Chodzi tylko o to, aby to „monitorowanie" nie odbywało się kosztem prawa do spokoju i prywatności osób prywatnych, nie zaangażowanych w sprawy publiczne. Tym bardziej „monitorowanie" to nie może się odbywać kosztem osób dotkniętych taką tragedią jaką jest przemoc domowa i molestowanie. Na pewno można było znaleźć sposób, aby nie zdewastować z takim trudem odbudowywanego spokoju tej rodziny.

Czy uzyskał już pan jakieś wyjaśnienia pozwanego wydawnictwa?

Czytałem dość bogate usprawiedliwienia pozwanych na łamach m.in. dziennika „Fakt", ale według mnie są one całkowicie nieprzekonujące.

A żądania zapłaty 1 miliona złotych czym pan mecenas uzasadnia?

Żądanie zapłaty zadośćuczynienia w kwocie miliona złotych uzasadniam najogólniej mówiąc rozmiarem doznanej krzywdy. Nadzwyczajnym stopniem i intensywnością cierpień psychicznych, a także ich nieodwracalnością. Sądzę, że nikt nie chciałby znaleźć się w takiej (można by rzec podwójnie traumatycznej sytuacji) jak te kobiety (matka i córka). Naprawdę uważam, że nie ma takiej kwoty, która byłaby dostatecznym zadośćuczynieniem za łamanie niewinnym ludziom życia. Niemniej uważam, że winna być ona dotkliwa.

Czy złożył pan też wniosek o tymczasowe zabezpieczenie na czas procesu?